Dopelingen

Jeffrey Jongsma

Geloof kent voor mij al een lange weg. Ik ben er mee groot gebracht en heb dan ook nooit getwijfeld aan zijn bestaan. Voor mijn gevoel was dopen zoiets als trouwen. Je doet het niet even op een blauwe maandag, je weet waar je voor gaat en niets gaat hierboven. Dit weerhield mij dan ook lang om me te laten dopen. Ben ik wel klaar voor de volgende stap? Wil ik nu wel dat verbond aangaan niet wetende of ik kan voldoen aan zijn verwachtingen. Dit maakte dat ik twijfelde en het dus voor me uit bleef schuiven.

 

Toen Kim zich wou laten dopen maar benoemde dat ze het samen wou doen was er geen excuus meer om het uit te stellen. Na een goed gesprek met een collega wist ik het zeker. Dopen is niet het einde van de rit maar het begin. In de periode naar de doop toe hebben wij als gezin veel strijd ervaren. Maar die strijd maakte dat we dichter bij hem kwamen te staan en mijn geloof toe nam en hierbij de overtuiging om me te laten dopen!

Kim Jongsma – Schmidt

In mijn Vaders huis is er plaats voor mij, want ook ik ben een kind van God.

 

Ik ben niet christelijk opgevoed en kwam pas met het geloof in aanraking toen ik Jeffrey leerde kennen. De eerste keer dat ik mee mocht naar de kerk werd ik zo geraakt door het nummer in mijn Vaders huis is er plaats voor mij.

Toch bleef ik mij afvragen is dat echt wel zo? Lange tijd heb ik hier strijd mee gehad tot dat we een lezing hadden vorig jaar over dat God jou ziet en van je houdt als zijn kind.

Na deze lezing wist ik het zeker, ik wil mij laten dopen want ik ben ook zijn kind.

 

Maar ik wou de doop graag samen in met Jeffrey, en wanneer we dan over de doop spraken met zijn 2en gaf Jeffrey duidelijk aan: het is nog niet mijn tijd.

Dus ik bleef wachten.

Totdat Jeffrey mij voor een paar weken terug mij appte: hoe denk jij over de doop?

En nu sta ik hier, samen met Jeffrey en laat ik mij dopen omdat ik een kind van God ben en hij ook van mij houdt!