Dopelingen

Jesse van Wijngaarden

Voor mij is Jezus het voorbeeld dat ik mag volgen. Hij is degene door wie ik dicht bij God mag komen, door aan het kruis te sterven en weer op te staan uit de dood. Hij geeft mijn leven een doel, Hem wil ik volgen en vertrouwen in alles wat ik doe!

 

Toen ik 13 jaar oud was heb ik voor het eerst bewust de keuze gemaakt om Jezus te volgen. Sinds dien ben ik steeds meer gaan ontdekken wat het betekent om samen met hem te leven. Het ontdekken van God’s plan voor mijn leven was hier een belangrijk deel van en dat is het nog steeds. In mijn leven zie ik hem werken op manieren die ik zelf nooit zou kunnen bedenken, wat het leven met hem echt een avontuur maakt!

 

Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin, daarin ben ik altijd meegenomen naar de Hervormde kerk. Dit betekent onder andere dat ik als baby gedoopt ben. Hier heb ik in 2017 ook de keuze gemaakt om belijdenis te doen, maar het verlangen was er toen al om mij te laten dopen. In de jaren daarna zijn er wel een aantal momenten geweest waarop ik getwijfeld heb om de stap te zetten. Hier heb ik al die tijd niks mee gedaan door twijfel en omdat ik nog op zoek was naar een kerk waar ik mij thuis voelde. Mede door een aantal verhuizingen is dit een lastige zoektocht geweest. De afgelopen weken is het wel echt door God bevestigd dat ik nu de stap mag maken en deel mag worden van deze kerk/familie.

 

Mijn verlangen in mijn relatie met Jezus is om mijn eigen angsten achter mij te laten, meer op hem te gaan vertrouwen en hem de totale regie te geven over mijn leven. In de grote en kleine dingen.

Jamie Blaauw

Als kind ben ik opgedragen door mijn ouders zodat ik later zelf de beslissing kon nemen over mijn geloof. Dat moment is vandaag. Als ik denk aan het eerste teken dat ik van God heb gekregen gaan we terug naar 4 januari 2004. Op deze eerste zondag van het jaar werden mijn broer en ik naar voren geroepen om onze wensen voor dat jaar te vertellen. We waren hierin vrij duidelijk; wij wilden graag een zusje. Exact 1 jaar later op 4 januari 2005 is ons zusje Kelly geboren. Zij is zonder twijfel het grootste geschenk dat ik ooit heb gekregen.

Als kind ging ik altijd mee naar de kerk, maar meer omdat we dat als nou eenmaal als gezin deden en ik christelijk werd opgevoed. Naarmate ik ouder werd ging ik steeds minder vaak naar de kerk en kreeg ik het gevoel dat ik het allemaal wel alleen kon. Alles leek voor mij op dat moment goed te gaan.

In die periode kreeg ik een relatie met een meisje die niet gelovig was wat er voor zorgde dat ik nog verder van mijn geloof af begon te staan. Ik heb in die periode dan ook niet altijd geleefd zoals God dit bedoelt heeft. En toen kwam covid. En naast alle onzekerheid die dit met zich meebracht, ging mijn relatie uit en werden we als gezin erg ziek van covid.

En dat is het moment dat ik Jezus heb leren kennen! In plaats van dat ik mij eenzaam en alleen voelde, ervaarde ik kracht en steun want Jezus was bij mij. Dit kwam naar voren in kerkdiensten die ik samen met mijn moeder en zusje keek op tv en ook in gesprekken die ik had met collega’s.

Ik bevond mij op een kruispunt in mijn leven en vandaag kies ik ervoor om samen met Jezus mijn pad te vervolgen. Mijn verlangen is dat de heilige Geest in mij mag gaan leven en dat ik een licht mag zijn voor anderen om mij heen.

Jezus is mijn vriend, mijn rots waar ik op kan vertrouwen. Hij is elk moment bij mij. Ik kan niet meer zonder Zijn liefde in mijn leven. Doordat Jezus in mij leeft, weet ik ook dat Hij bij mijn overleden broertje Jeffrey in de hemel is. Het geeft mij rust te weten dat hij op een goede plek is.

Dit alles heeft mij doen realiseren dat ik het niet alleen kan en dat ik Jezus de rest van mijn leven nodig heb. Ik sta hier vandaag voor de vergeving van mijn zonden en om JA te zeggen tegen Jezus voor de rest van mijn leven.