Hoe is het nu met… Jorunn Veltman?
Muziek heeft een grote rol gespeeld bij haar bekering. De 47-jarige Jorunn Veltman is niet gelovig opgevoed, maar tijdens haar werk bij de Buurtzorg bleken veel cliënten op zondagmorgen te kijken naar Nederland Zingt. ‘Ik luisterde dan stiekem mee’, lacht ze. Dat deed wat met haar, ze werd erdoor geraakt. Nog steeds geeft muziek haar het meest het gevoel ’dat God er is.’
Ze mist de diensten ontzettend en vindt alleen geloven moeilijk. ’Ik ben hartstikke nieuw. Ik ging net een jaar naar de kerk, toen de kerk dicht ging. Elke week zag ik ernaar uit. Ik reed met vrienden mee en de heenrit was al leuk, even bijkletsen. Ik vind het fijn om met z’n allen een dienst te beleven en samen te zingen, dat heeft voor mij wel meerwaarde.’
De dienst inspireert haar om er de rest van de week over na te denken. ‘Dat zakt wel wat weg, ik vind het lastig om dat dan zelf uit te puzzelen.
In de kerk praat je ook over wat je bezighoudt, waar de preek over ging en hoe dat is voor je eigen leven, je eigen situatie en dat vormt wel een heel groot stuk van mijn welbevinden. Die gesprekken heb je ook nodig, die geven ook steun. Het is wel de kers op de taart, het samenzijn.’
Het alleen-zijn vindt ze lastig. Ze is een mensenmens. ‘In mijn eigen leven verandert er eigenlijk niet zo idioot veel, maar qua contacten op het persoonlijke vlak en je mentale welbevinden vind ik het wel een uitdaging. Ik heb een vast clubje, ook met mensen uit de kerk, waar ik wel mee omga en anders ga ik het ook niet volhouden.’
Jorunn heeft paarden, bezocht voordat het virus de kop opstak vaak paarden- evenementen en genoot daarvan. ‘Alleen de voorpret al was mooi. Je verheugde je erop om mensen te zien en nadien teerde je erop. Met de kerkdiensten is het net zo. Het is gewoon fijn dat je iets hebt om naartoe te leven en dat dat er niet meer is, mis ik wel, evenals de spontane dingen.’
Angst voor het virus heeft ze niet. In haar werk draagt ze de beste mondkapjes die er zijn, houdt zich aan de regels en vertrouwt op de Heer. ‘Er staat overal in de Bijbel: heb vertrouwen, wees niet bang. Juist in deze tijden, die ook een goeie oefening zijn voor je focus komt het er op aan. Ga je mee in de hysterie of denk je: wat moet ik doen voor een ander en wat kan een ander zelf nog?