Bemoedig de angstigen! Jesaja 35:4
We leven in een bijzondere tijd. Nu komt het erop aan; wie wil je zijn? Alles is anders, niks is meer vanzelfsprekend. Je zoekt naar een nieuwe structuur, naar nieuwe houvast. Sommige mensen verliezen hun baan, anderen worden ziek, weer anderen voelen de eenzaamheid knellen als een band om hun hoofd. Hoe lang gaat dit duren, wat gaat er nog komen, wanneer houdt het op, en waar is God in dit alles?
Laat mij je meenemen in mijn eigen verhaal. Misschien herken je er iets in en bemoedigt het jou.
Huwelijk
Ik ben 14 jaar getrouwd. We hebben een intense relatie met z’n ups en downs. Het is soms hard werken en soms heel vredig. Soms is het een beetje saai en soms is het moeilijk. Vaak is er intense liefde, soms is er alleen trouw. Maar diep van binnen zit het altijd goed. We hebben elk onze eigen dingen en laten elkaar vrij. Hoe reageer ik?
Gezin
Thuis hebben we een kind van 11 dat ‘thuisonderwijs’ ontvangt. En we zijn een ‘open samengesteld’ gezin. We hebben dus nog een dochter met een eigen moeder. En dus ook een ander gezin met soms weer andere normen en waarden en ook andere opvattingen over deze ‘coronatijd’ waar we rekening mee moeten houden. Hoe reageer ik?
Werk
Ik werk voor mensen met een vitaal beroep en probeer vanuit die rol mijn bijdrage te leveren om nieuwe werkprocessen in goeie banen te leiden, medewerkers handvaten te geven om ‘anders te werken’ en te blijven werken aan de ‘duurzame inzetbaarheid’ van onze zorgprofessionals. Ik voel de urgentie om er te ‘zijn’ voor mensen in de organisatie, zodat zij er kunnen zijn voor mensen zonder helper. Want dit werk gaat gewoon door – corona of niet. Hoe reageer ik?
Familie
Mijn ouders en schoonmoeder zijn 70+ en behoren tot de zogenaamde ‘kwetsbare doelgroep’. Ons contact is goed. Met mijn ouders heb ik wekelijks contact en mijn schoonmoeder zien we elke week. Nu is dit anders. Hoe reageer ik?
Sommige mensen om mij heen zijn bang. Hun angst maakt dat ze zich opsluiten in hun huis en met niemand meer contact willen. Vanuit hun angst proberen ze mij te vertellen wat ik wel en niet moet doen en zijn ze ook bezorgd over mij. Ze gaan met me in discussie en proberen me te overtuigen van hun idee bij deze werkelijkheid. Ik word overspoeld met voornamelijk negatieve social media -berichten over het verloop van het virus, ook als ik het niet wil. Hoe reageer ik?
In Romeinen 7 zegt Paulus: Ik wil het goede wel, maar het goede doen kan ik niet. Wat ik verlang te doen, het goede, laat ik na; wat ik wil vermijden, het kwade, dat doe ik.
Zo voel ik mij als ik terugdenk aan mijn reactie op bovenstaande voorbeelden. Ik ontken de angst van mensen van wie ik houd, ik word boos op de rampscenario’s die via de social media tot mij komen en ik heb de neiging om precies dat te doen wat de overheid ons ten strengste afraadt. Beperkt als ik mij voel in mijn vrijheid.
En dan sijpelt de naam van Jezus langzaam naar binnen. De Naam Allernamen zingt door mijn hoofd! ‘s Nachts als ik wakker word en pieker over al die verkeerde reacties die ik heb gegeven ,fluister ik Zijn naam. En vraag ik mij niet meer af; ‘hoe reageer ik?’ Maar vraag ik mij af; Hoe wil Jezus dat ik reageer? What would Jesus do?
Gisteravond ging de deurbel; de buurvrouw stond voor de deur en overhandigde ons een bloemetje met de tekst: Lieve buurtjes, even een hart onder de riem in deze coronatijd. Dat is Jezus voor mij.
Ik herinner mij weer dat het niet om mij gaat in deze tijd en ook niet van mijn reactie afhangt. Het gaat om Jezus. In Jesaja 35:4 staat: Bemoedig de angstigen. Zeg hun: “Wees sterk, wees niet bang, want uw God komt om wraak te nemen op uw vijanden. Hij komt om u te redden.” God roept mij op om de angstigen te bemoedigen!
Doe jij mee?
Anoniem