Doopdienst 16 augustus 2020

19 Dopelingen

Kolodia Abdalahad

Ik ben Kolodia Abdalahad en kom uit een Orthodoxe kerk in Syrië en hier in Nederland ben ik gegroeid in het geloof door de Arabisch groep en de vertaling van de diensten in De Stadskerk / VBG en lezing van de bijbel. Ik heb Jezus mogen ervaren en ik heb Hem in de droom gezien na een aantal bittere ervaringen. Mijn geest was naar de hemel gegaan om Jezus te ontmoeten. Hij zei dat ik naar mijn familie terug moest om goed te zorgen voor mijn kinderen. Ik zag Jezus op zijn Troon met Said, mijn neef die een paar maanden geleden vermoord is in Syrië. Ik vroeg Jezus om mijn zonden te vergeven. “Ik ben de ‘verloren zoon’, kan ik naar U toekomen, want ik wil me laten dopen?” “Ja zeker, je bent mijn geliefde dochter”, zei God, mijn hemelse Vader. Verder zei Hij tegen mij: “Ga terug naar de aarde en vertel aan iedereen wat je in de Hemel gezien hebt.” Door deze openbaring van de Heer is mijn leven veranderd en het heeft mijn geest veranderd in vreugde. Ik vertelde de Heer dat ik me graag wil laten dopen, waarop Hij antwoordde: “Laat je oude leven afleggen in het watergraf en leef je nieuwe leven door de doop met het vuur van de heilige Geest.

Ik was aangereden door een auto en ik heb een nieuw leven gekregen voor de tweede keer. Het was een teken voor mij van de Heer om een keus te maken voor de doop. Na het overleden van Said had ik heel veel pijn in mijn hart, maar ik had toch de vrede en blijheid van de Heer. Het was een bijzonder mooi gevoel tijdens het grote verdriet. Ik kan nu wel andere mensen trots over Jezus vertellen.

 

Frank Bartlema

Hallo ik ben Frank Bartlema. Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin. Ik had een kinderlijke acceptatie dat God er was. Jezus was voor mij een voorbeeld hoe christenen zouden moeten leven. Ik heb daarna altijd geloofd dat er meer is, maar ik ben er niet altijd actief mee bezig geweest. Tijdens mijn studententijd begon ik me er meer in te verdiepen. Het was vanuit een rationele benadering; ik las veel boeken om te proberen dingen te begrijpen. Samen met mijn vriendin bezocht ik de kerk en deden we mee aan de Alpha-cursus. Aan het eind van mijn studie maakte ik in mijn eentje een wereldreis, ook in een poging antwoorden te vinden. Tijdens de terugreis ontving ik het bericht dat een vriend, die ik al vanaf mijn jonge jeugd kende, zelfmoord heeft gepleegd. Dit had een enorme impact op mij! Toen de relatie met mijn vriendin stukging, raakte ik in een crisis. Een depressie was het gevolg.

Na mijn studie ging ik werken. Mede door de depressieve gevoelens kostte het werk me veel moeite en gaandeweg raakte ik ervan overtuigd dat ik niet veel waard was. Ik kwam in een identiteitscrisis. Het was een tijd van diepe duisternis en hopeloosheid. Op een dag werd ik door mijn vriend Pierre uitgenodigd weer eens mee te gaan naar de kerk. Vanaf dat moment begon ik God weer opnieuw te zoeken. Ik had een ervaring waarin God mij aanraakte. Voor het eerst ervoer ik de liefde van God en werd ik in één klap genezen van mijn depressie. Een week lang ervoer ik complete rust en blijdschap. Aangezien ik alles had geprobeerd om uit die duisternis te komen inclusief therapie, is deze plotselinge  bevrijding voor mij een groot wonder tot op de dag van vandaag.  Daarom heb ik het verlangen God beter te leren kennen en Hem onderdeel te maken van mijn leven. In dat verlangen werd, en word ik nog steeds, gesteund door Pastor Glen als coach en inmiddels een goede vriend. Daarvoor ben ik hem heel dankbaar. Na alles wat er is gebeurd, is de doop voor mij een logische vervolgstap in het verlangen Jezus beter te leren kennen en Hem te volgen. Ik weet nu dat ik niet meer zonder Zijn liefde wil leven.

 

Jessica Blomjous

In 2016 volgde ik mijn eerste Alpha cursus, in 2017/2018 de tweede. Hier groeide mijn geloof van niets naar iets groots. Ik leerde dat ik er niet alleen voor stond, dat er voor mij gezorgd werd en ik kon op de meest onrustige momenten zo’n rust in mij ervaren. Ik zag dingen in mijn leven veranderen door gebed. Ik kon mij altijd zo druk maken over eigenlijk alles. Nu leerde ik mijn zorgen bij God te leggen. ‘Zorgen maken is een gesprek met jezelf, over de dingen die jij niet kan veranderen. Bidden is een gesprek met God, over de dingen die Hij wel kan veranderen’. Zoals wel vaker, ging ik 8 december naar een Kingdom Culture dienst, een dienst waar ik altijd erg naar uitkeek en volledig in op kon gaan. Dat gebeurde ook die avond. Wat kwam díe dienst binnen!

Nadien heb ik voor mij laten bidden door 2 vrouwen. Een van die vrouwen kende ik van de Alpha cursus, de andere vrouw was voor mij onbekend. En tijdens dat gebed brak ik. Het gebed was zo krachtig en de vrouw die ik niet kende, zei precies datgene wat er in mijn hoofd om ging, ze wist precies de juiste woorden te bidden. Na het gebed kwam het zinnetje ‘ik wil me laten dopen’ in mijn hoofd.
Wat heb ik daar lang over nagedacht, maar wekelijks kwam het beeld van de doop en de zin: Ík wil me laten dopen.’ terug in mijn hoofd. Ik wist al dat ik me wilde laten dopen, maar kon nog niet zeggen wanneer.

Een paar maanden later tijdens de voorbereiding van onze kringavond bekeek ik een preek van ‘de Doorbrekers’. Kom je bij het kruis, of ga je door het kruis? En ja, wat wilde ik graag door het kruis. Het verleden achter mij laten en opnieuw beginnen. De gevoelens van schaamte, angst, schuld, boosheid en minderwaardigheid achter mij laten en met volledige overtuiging Jezus volgen.

Na deze preek was het mij duidelijk dat ik mij wilde laten dopen tijdens de eerstvolgende doopdienst. En dus sta ik hier, vol spanning op het podium om mijn leven te geven aan Jezus.

 

Wietse Hut

Ik ben Wietse Hut, 47 jaar oud en getrouwd met Angelique. God heeft 2 jongens aan onze zorg toevertrouwd, Robin (20) en Pascal (18). Ik kom uit een gezin met 5 jongens waarvan ik de oudste ben. Van huis uit gingen wij naar de Geref. Vrijg. Kerk waar ik als kind ben gedoopt en later ook overtuigd belijdenis heb gedaan. Ik heb er nooit aan getwijfeld dat God bestaat, maar voelen dat Hij er is deed ik niet. We gingen elke zondag naar de kerk, lazen thuis een stukje uit de bijbel, baden op de vaste momenten en daar bleef het bij. Bij ons ontstond de behoefte om eens buiten de muren van de GKV te kijken. Zo zijn wij eens gaan kijken bij De Stadskerk, eerst af en toe een keer, maar op de duur steeds vaker. We voelden ons hier al snel thuis, je voelt de liefde voor God en voor elkaar! Wat word ik telkens weer geraakt door de preken en de aanbidding, sinds wij hier komen is mijn geloof steeds meer gaan leven! Ik kijk er erg naar uit om te groeien in mijn relatie met God en meer verdieping in mijn geloof te krijgen. Hierdoor is ook het verlangen ontstaan om mij te laten dopen, in het watergraf mij laten begraven en opstaan met Jezus om een nieuw leven te beginnen!

 

Angelique Hut-Idsardi

Mijn naam is Angelique Hut-Idsardi, ik ben getrouwd met Wietse en samen hebben wij twee geweldige zonen. Als baby ben ik vroeger wel gedoopt, maar heb verder geen christelijke of kerkelijke opvoeding gehad. Ik ben pas met het geloof in aanraking gekomen toen ik Wietse heb leren kennen. Samen met hem ging ik toen naar de Geref. Vrijgemaakte Kerk in Hoogkerk. Hier hebben wij samen een geloofscursus gevolgd, waarna ik later ook belijdenis heb gedaan. In de afgelopen jaren konden wij het niet echt meer vinden in de GKV, alsof er iets ontbrak. Een “uitstapje” naar De Stadskerk werkte toen heel verkwikkend, maar een hele kerkgemeenschap achterlaten daar waren we voorlopig nog niet aan toe. Echter gebeurden de uitstapjes steeds vaker en begonnen wij ons ook meer en meer thuis te voelen in De Stadskerk. Daarom hebben wij ons vorige zomer opgegeven voor de Introkring. We hebben prachtige mensen mogen leren kennen, die een aanwinst voor ons geloofsleven waren en nog steeds zijn. We mochten groeien in geloof en merkten dat de heilige Geest in ons aan het werk was. Wat een vernieuwing in ons geloof! Onze beide zonen komen niet mee naar De Stadskerk, zij hebben nog steeds een fijne plek bij de GKV in Hoogkerk. Ze zijn inmiddels 20 en 18 jaar oud. Ik voel mij ondertussen erg thuis in De Stadskerk en wil heel graag deel uit maken van deze gemeente, om zo nog verder te kunnen groeien in mijn geloof.

 

Rianne de Jong

Mijn naam is Rianne de Jong en ik ben getrouwd met David en wij hebben samen vijf kinderen. Vier schoonkids en negen kleinkids. Kortom: een heerlijke, gezellige familie. Onderling hebben wij goede en leuke contacten ook een serieus gesprek wordt niet uit de weg gegaan en ik ben supergelukkig in dit gezin. Opgegroeid in een christelijk gezin, de catechisatie en de kerkgang hoorden erbij, weliswaar hadden wij niet de regelmaat die ik wel bij andere kinderen op school zag, maar toch heb ik belijdenis gedaan meer uit gewoonte en omdat dat eigenlijk wel zo hoorde. Daarna heb ik toch wel heel erg getwijfeld of ik hier op mijn plaats was of dat ik het geloof maar aan de wilgen moest hangen. Gelukkig voor mij kwam David toen op mijn weg en door samen met hem te zijn, en er veel over te praten is mijn geloof weer opgebloeid. Wij zijn samen ook actief lid geweest van de GKV. Wel merkte ik dat het geloof meer een gewoonte werd en ik miste de betrokkenheid vanuit mijn hart. De grootste verandering kwam bij mij toen ik op een gegeven moment in Ambt Delden onze jongens ophaalde uit een voetbalkamp van Athletes in Action, die passie voor Jezus, het kringgebed en de aanbidding naar onze Heer, het raakte mij enorm. Langzamerhand ben ik hierdoor gaan inzien dat een verstandelijke manier van geloven helemaal niet bij mij past. Wij spraken en spreken veel over ons geloof in Jezus, kerkgang, liturgieën met vrienden en familie en mede hierdoor kwam ik aanraking met andere visies. Wij kwamen in de Stadskerk terecht en ik merkte dat ik vol vanuit mijn hart Jezus mag aanbidden. Steeds meer kwam dan ook de wens om mij te laten dopen, intens blij ben ik ook met mijn lief David die helemaal achter mijn keuze kan staan en mij ook hierin heeft bemoedigd en gesteund. Mijn wens is dan ook om nu gedoopt te worden en door Jezus bevrijd te worden van zonde en schuld. Ik wil met Hem opstaan en een nieuw leven beginnen. Dat is mijn grootste wens!

 

Alex Kooi

Hallo allemaal, mijn naam is Alex Kooi en ik kom uit Zuidhorn. Mijn ouders hebben mij altijd met het christelijk geloof grootgebracht. We gingen eerst naar de Gereformeerde kerk in Zuidhorn en zijn sinds ongeveer mijn 12^e  steeds vaker naar de VBG gegaan. Ik heb altijd geweten dat God bestaat, maar wist niet zo goed wat ik verder met deze kennis moest. Ik dacht in het begin dat je geloofde om in de hemel te komen en besefte me niet dat een band met Jezus nog veel meer kan bieden. In de loop der jaren begon het toch steeds meer te leven en begon het een basis te worden in mijn leven waar ik altijd op terug kon vallen. Echter leidde dit tot dusver nog niet dat ik me daadwerkelijk liet dopen. Dit kon namelijk altijd nog wel…

4,5 jaar geleden kreeg ik een relatie met mijn aanstaande vrouw Laura Stam. Samen met haar ben ik verder op zoek gegaan naar wat voor rol God en Jezus zouden krijgen in mijn leven. Om hier antwoord op te krijgen zijn we gestart met de Alpha-cursus. Dit was een ontzettend mooie reis waar ik ontzettend veel geleerd heb. Toentertijd rookte ik nog en kreeg ik steeds meer het verlangen om hiermee te stoppen. Eén van de laatste avonden van de Alpha-cursus ging het over genezing. Ik dacht toen: we gaan gewoon kijken of dit werkt! Werkt het, dan is het mooi meegenomen en werkt het niet, dan verliezen we er ook niets mee. Ik heb toen voor genezing van mijn verslaving laten bidden en ben daarna in één keer zonder moeite gestopt met roken. Dit was voor mij de eerste gedenksteen in mijn leven, hierna zijn nog vele gevolgd. Het is jammer dat de getuigenis slechts 350 woorden mag bevatten, anders had ik er nog een aantal opgenoemd! Ik ben ontzettend blij dat God me uiteindelijk heeft geholpen deze stap te zetten en wil graag deel uitmaken van deze gemeente!

 

Laura Stam

Mijn naam is Laura Stam. Vandaag laat ik mij, samen met mijn aanstaande man Alex Kooi, dopen. Ergens heb ik altijd geweten dat God er is. In moeilijke momenten bad ik tot God, zonder eigenlijk te weten wat ik precies aan het doen was. Ik had ook een soort nieuwsgierigheid naar het geloof in God. Toen ik hoorde dat Alex naar die ‘vrolijke kerk’ aan de Friesestraatweg ging, besloot ik dat ik daar graag een keer wou kijken. Deels uit die nieuwsgierigheid en deels als goed excuus om de zondag samen door te brengen. Er volgde een periode van ruim twee jaar, waarin ik op zondag naar de kerk ging en tegelijk ‘niet’ geloofde. Ik vind het lastig om mijn hart weg te geven, zoals Alex trouwens ook heeft moeten ervaren 😉 en heb daardoor een tijd geworsteld in mijn relatie met God. Ik voelde steeds meer Gods aanwezigheid, maar kon de stap in het geloof niet zetten met mijn verstand. Ondertussen volgden steeds meer ‘toevalligheden’. Ik kreeg kleine en grote tekens, maar wilde er letterlijk niet aan geloven. Tot een zekere zondag, twee jaar geleden in maart. De oproep tot gebed was dit keer voorafgaand aan de preek. Alleen na de preek gaf Theo aan toch nóg een oproep te willen doen. Ik kan de exacte vraag niet meer herinneren, maar ik voelde aan alles dat deze oproep voor mij was. Mijn nek begon te gloeien en met mijn ogen stijf dicht stak ik mijn hand omhoog. Ik wist dat dit niet genoeg was. Ik moest het uitspreken. Mijn nek gloeide steeds meer. Het was alsof God mij vast pakte en richting de gebedsteams stuurde. Daar heb ik uitgesproken dat ik in God geloof en mijn leven aan Jezus wil geven.

Vanaf dat moment leef ik samen met God en dat heeft mijn leven onwijs verandert. Ik kijk anders naar de wereld, de mensen om mij heen en ook mijzelf. Ik kan niet wachten om te zien wat God voor plannen heeft met ons leven. Ik probeer te leven zoals Jezus dat deed en laat mij daarom, net als Hij, dopen.

 

Gert Pol

Ik zal mij eerst even voorstellen. Ik ben Gert Pol, 22 jaar oud en woon in het prachtige Groningen.
Ik ben opgegroeid in een gelovig gezin en ik ben tot mijn 15e altijd braaf mee geweest naar de kerk, waar ik heel erg dankbaar voor ben. Rond mijn 15e dwaalde ik een beetje af van het geloof, ging ik nog maar een enkele zondag mee naar de kerk en wist ik niet meer zo goed wat ik eraan had. Ik ben nooit los geweest van het geloof en heb nooit getwijfeld aan de waarheid van het christendom maar het stond op een heel laag pitje en ik probeerde ook om er niet meer zoveel mee bezig te zijn.

Ik begon er rond mijn 21e levensjaar weer meer voor open te staan en merkte afgelopen februari bij het event van ‘Simply Jezus & Kingdom Culture’ dat God mij nooit losgelaten heeft en toen kwam God even heel dicht naast mij staan. Vanaf dat moment kon ik het eigenlijk niet meer wegstoppen. Ik heb lang getwijfeld of ik mij wilde laten dopen, maar toen ik een video kreeg doorgestuurd van mijn zusje van ‘Pastor Michael: Side Chick Savior’ gaf dat voor mij de doorslag. God hoeft niet langer mijn ‘Side Chick’ te zijn en ik wil met mijn doop duidelijk maken dat ik Jezus wil volgen. Dat ik dit mag doen samen met mijn vriendin Leonie Woltmeijer, die ik straks mijn vrouw mag noemen, is reden voor een dubbel feest.”

 

Leonie Woltmeijer

Mijn naam is Leonie Woltmeijer en ik ben 21 jaar oud. Ik ben opgegroeid in Veendam en van jongs af aan met het christelijke geloof opgevoed, ik heb hier geen moment aan getwijfeld. Samen met mijn ouders ging ik naar de Christelijk Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt in Veendam, waar ik als baby ook ben gedoopt.

Toen ik ruim vier jaar geleden een relatie kreeg (met Gert Pol, met wie ik 8 oktober hoop te trouwen) nam hij mij mee naar De Stadskerk, eerst naar Kingdom Culture diensten. Deze diensten spraken mij zo aan dat ik steeds vaker zondagdiensten bezocht en deelnam aan andere activiteiten. Al lange tijd dacht ik na over de doop, maar was er altijd wel iets wat mij tegenhield.

In het afgelopen seizoen heb ik onderdeel mogen zijn van de Reflect PM band, waar ik ontzettend van heb genoten en heel erg dankbaar voor ben. In dit seizoen heb ik God nog beter leren kennen en kwam voor mij het realisatiemoment dat ik me mag laten dopen omdat ik voor altijd bij Jezus wil horen. Ik hoef niet perfect te zijn: dopen is de startpositie. Daarom wil ik door middel van de doop laten zien dat ik voor God kies, op Hem vertrouw en mijn leven door Hem wil laten leiden.

 

Marloes Radersma

Ik ben Marloes Radersma, 24 jaar, opgegroeid in Drachten en woon sinds februari in Groningen. Van jongs af aan ging ik, dankzij mijn ouders, altijd al actief naar de Bethel. Als tiener had ik veel christelijke vrienden om mij heen, ging ik naar weekendjes weg zoals Square en deed ik outreaches in Engeland, Libanon of gewoon in Drachten. Een mooiere basis dan hoe ik die tijd beleefde en groeide in het geloof kon ik mij niet wensen. Aan het eind van mijn tienerjaren merkte ik dat veel vrienden niet meer naar de kerk gingen. Daarbij kreeg ik op mijn 18e een relatie met een jongen die het geloof niet zo beleefde zoals ik dat deed. Samen bidden of naar de kerk gaan gebeurde weinig, al moedigde hij me wel aan om te blijven doen wat ik deed. Ondanks dat ik vrij eenzaam in het geloof stond, heb ik nooit getwijfeld aan Gods trouw. Ik probeerde iedere dag weer mijn licht te laten schijnen op mijn omgeving en mijn vriend destijds en ging op zondag nog graag naar de kerk met mijn ouders of vriendin Hilde, met wie ik wel alles kon delen. Maar begin vorig jaar veranderde er iets van binnen. Ik kwam terug van een wereldreis van 14 maanden met mijn vriend destijds en we gingen op zoek naar een huis in Drachten, waar we ons leven zouden opbouwen. Maar opeens besefte ik dat mijn persoonlijke relatie met God al die jaren had stilgestaan en ik begon te twijfelen aan wat ik met mijn toekomst wilde. Ik kreeg zo’n sterk verlangen om meer van God te ervaren en meer omgeven te zijn door christelijke broers en zussen, dat ik besloot om een punt te zetten achter mijn 5-jarige relatie. Een moeilijke keuze, maar het heeft al zoveel vreugde gebracht. Ik zocht een plek en een kerk waar ik opnieuw kon beginnen en besloot mij op Groningen te richten. Mijn zus (lid van deze gemeente) nam me mee naar het Elevate weekend om alvast nieuwe mensen te leren kennen, een week later vond ik een leuk huisje, ik stelde mijn hart meer en meer open voor God en ervoer bijzondere momenten daarna. Met als hoogtepunt dinsdag 26 november, waarop Gods Geest mijn hart 4x heeft overtuigd van dat ik mij mag laten dopen. Onder andere door het nummer ‘Water’. Ik verlang er zo naar om door God gebruikt te gaan worden en ben dankbaar voor de mensen om mij heen in deze kerk. ‘Hem wil ik volgen, dus ik wacht niet meer en neem een duik in het diepe’.

 

Vincent Timmer

Mijn naam is Vincent Timmer, 30 jaar oud en woonachtig in Emmen. Getrouwd met Mirjam en vader van Mees. Van huis uit ben ik niet gelovig opgevoed.

In 2009 heb ik de diagnose teelbalkanker gekregen. Tijdens mijn behandeling is mijn zoektocht naar het geloof begonnen. Jaren heb ik gelopen met de vraag of er meer is dan dat ik kende. Ik kon het mij niet voorstellen dat het leven bestaat uit toevalligheden. Omdat ik geen mensen om mij heen had die naar de kerk gingen werd de drempel voor mij te hoog om binnen te stappen.

En toen leerde ik mijn vrouw kennen en maakte zij mij bekend met de VBG. In de VBG voel ik mij gezien en voelt het als een warm bad. Hier heb Jezus leren kennen en ik hun vind ik antwoorden op mijn vragen. En daarom wil ik mij laten dopen, want mijn zoektocht is nog lang niet klaar. Die begint pas net.

 

Johan Top

Hallo, ik ben Johan Top, getrouwd met Marion, heb 2 dochters, een schoonzoon en een kleinzoon.

Als ik zie hoe fantastisch mooi de schepping in elkaar zit kan het voor mij niet anders zijn dan dat er een boven natuurlijke Schepper is die dit alles bedacht heeft. Ook zie ik echter dat er een hoop mis is, en gaat, in die schepping, dat er machten en krachten werken die dit teniet willen doen. Omdat ik in een christelijk gezin ben opgegroeid geloofde ik al jong dat de Schepper God is en het kwade de duivel. In mijn leven is heel lang het idee blijven hangen dat je om bij God te horen en om na je dood in de hemel te komen je dat moest verdienen door goed te leven. Door omstandigheden in mijn leven leefde ik een verre van goed leven en voelde me niet verlaten door God maar wel verloren. God zei dank liet Hij me echter merken dat ik niet uit Zijn hand gevallen ben en mocht een aantal keren Zijn overduidelijke aanwezigheid ervaren juist als ik dacht dat het niet goed kwam. Ik weet nu dat ik verre van perfect ben, maar geloof dat onze Heiland Jezus Christus, Gods zoon, voor al die grote fouten en zonden aan het kruis is gestorven. Zijn bloed heeft gevloeid en dat wordt mij voor God tot gerechtigheid gerekend. De Heilige Geest maakt woning in mijn hart en van daaruit ontstond in mij een verlangen om uit mijn comfortzone te stappen en mij te laten dopen, nu als volwassene, waarmee ik mijn oude leven afleg en een nieuw leven mag ontvangen waarin ik mag leven vanuit Hem, geholpen door de geest van waarheid, de Heilige Geest. Amen.

 

Marion Top

Mijn naam is Marion Top-Wiersinga, vrouw van Johan, moeder van Elene en Hannah, schoonmoeder van Michael en, misschien wel de mooiste titel, oma van Samuel. In de zomervakantie van 2019 leerden we 2 mooie mensen kennen die naar De Stadskerk in Groningen gingen. Zelf hoorden we officieel bij de kerk in onze woonplaats, maar daar kwamen we al een poosje niet meer. Op uitnodiging van hen kwamen we dus naar De Stadskerk, en vanaf die ene keer bijna elke zondag. We gingen naar de introkring en al vrij snel was Johan er van overtuigd: Hij wilde zich laten dopen. Ik was er nog niet zo zeker van. Ik was al gedoopt in de PKN en had belijdenis gedaan. Ik had ook het gevoel dat ik aan allerlei voorwaarden moest voldoen om die stap te kunnen zetten. Ik moest vooral een beter christen, een beter mens zijn voordat ik gedoopt kon worden.

Ooit zong ik bij een koor dat optrad in witte kleding. Johan was daar niet altijd gelukkig mee omdat de optredens (natuurlijk) vaak in het weekend waren en hij vanwege zijn beroep als chauffeur vaak alleen in het weekend thuis was.

Ik kreeg een droom, ik droomde dat ik moest optreden, maar ik was mijn witte kleren vergeten. Zo kon ik niet meezingen. In de droom raakte ik daar helemaal van slag van, tot een koorgenoot zei dat Johan buiten stond te wachten. Hij had mijn witte kleren meegenomen. Dit heb ik gezien als een teken van God dat ik er ook onvoorwaardelijk bij mag horen. En dat dit de eerste stap is.

Onze dochter houdt heel veel van haar zoon. Ze realiseerde zich ineens dat er door ons net zoveel van haar gehouden word als zij van haar zoon houdt. Dat deed mij denken: zoveel houdt God dus van ons, omdat wij Zijn kinderen zijn, niemand uitgezonderd.

“Ik hou van jou tot aan de maan- en terug” staat er in een boekje van onze kleinzoon. Zoveel dus, en nog veel meer!

 

Sjoukje Veenstra

Ik ben Sjoukje Veenstra, 59 jaar en jarenlang op zoek geweest naar God, maar hij was voor mij onvindbaar. Ik had nog veel wrok en een hoop te vergeven uit het verleden wat me steeds weer tegenhield. Bijna 3 jaar geleden heb ik een auto-ongeluk gehad , ik was zowel lichamelijk als geestelijk gebroken en heb een lang revalidatietraject gevolgd om weer beter te worden. In het revalidatiecentrum heb ik met de hulp van een psychologe geleerd te vergeven en los te laten, en niet meer achterom te kijken, pas toen liet God zich vinden.

In diezelfde tijd werd mijn dochter zwaar depressief en kwam er maar moeilijk weer bovenop, ik gaf haar de raad om eens naar de Stadskerk te gaan, ikzelf was er nog nooit geweest, dus waarom juist daar? Ik ben overtuigd, dit is zo gestuurd.

En waarom ging ik niet met haar mee? Mijn excuus was, het is belangrijker dat zij de Heer en genezing mag vinden dan ik. Alsof hij geen tijd voor ons beiden zou hebben. Zij kreeg al snel een aanraking van de heilige Geest en kwam tot het geloof en liet zich dopen, en natuurlijk ging ik mee als gast. Bij binnenkomst werd ik al direct geraakt, het voelde als een warme deken, het voelde als thuiskomen. Ikzelf ben toen de Alpha-cursus gaan doen en zat heel erg met de vraag: wat als ik wel geloof in de Heer, maar ik ben niet gedoopt en sterf, en heb deze vraag gesteld tijdens het Alpha-weekend, de volgende dag thuis kreeg ik het antwoord, ik opende de bijbel op een willekeurige bladzijde en kwam terecht in Galaten 3:26 en 27 en las. “Door het geloof in Christus bent u allemaal kinderen van God, echter, door de doop in Christus bent u één met Hem geworden, u bent als het ware omhuld door Hem.”
Dit was voor mij het moment waarop ik wist, ik wil gedoopt worden, mijn ‘oude ik’ wordt begraven en ik word opnieuw geboren.

 

Jarno Venema

Hallo allemaal, ik ben Jarno Venema. Ik dacht eerst dat je allemaal dingen goed moest doen voor dat je je kon laten dopen. Ik was heel erg bezig om alles goed te doen en ik dacht op dat moment dat dat de goede manier was. Toen kwam ik erachter dat je helemaal niet alles goed hoeft doen als je je wil laten dopen en dat kan natuurlijk ook niet. Ik was op dat moment veel aan het nadenken over de doop, maar elke keer als ik erover nadacht bedacht ik wel weer een reden om het toch niet te doen. In februari heb ik er met een aantal mensen over gepraat bij de speed dates bij Kingdom Culture in Martini Plaza en ik kwam er achter dat ik eigenlijk helemaal geen goede reden had om het niet te doen. Het gaat erom dat je je Jezus wil volgen en dat wil ik doen. Daarom laat ik mij vandaag dopen.

 

Kees Zwart

Hallo ik ben Kees Zwart. Ik ben 41 jaar oud en getrouwd met Lenie. Samen hebben we een dochter van 3 jaar oud. Ze heet Mélissa. Uit een eerder huwelijk heb ik nog 3 kinderen. Félina van 12 jaar oud, Leander bijna 10 jaar oud, en Cédric 9 jaar oud. Als baby ben ik gedoopt en heb later belijdenis gedaan. Mijn ouders ben ik ontzettend dankbaar dat ze mij groot gebracht hebben met het blijde nieuws van onze God de Vader. Vanaf mijn 15de jaar staat mijn leven in het teken van verslaving. Dat is eigenlijk vanaf die leeftijd een rode draad geweest door mijn leven. Meerdere keren liep dat behoorlijk uit de hand. Als ik terugkijk zie ik steeds de beschermende hand van onze Vader. En telkens mag ik opnieuw beginnen. Toen ik de keuze had gemaakt om mij te laten dopen kreeg ik een hoop innerlijke strijd en heb meerdere keren de verkeerde keuze gemaakt. Toch die verslaving ( machten vanuit de duisternis ) laten winnen. Ik zeg expres laten winnen, als ik, hoe moeilijk soms ook voor Jezus kies weet ik dat HIJ die machten verslaat. Omdat ik me bij Jezus veilig weet en ik ervaren heb en ervaar dat ik niets kan zonder Jezus wil ik HEM volgen. Mijn oude leven en mijn eigen ik laten begraven in het watergraf en met Jezus opstaan in een nieuw leven.

 

Lenie Zwart

Mijn naam is Lenie Zwart. Opgegroeid binnen de Gereformeerde Gemeenten. De kinderdoop was iets vanzelfsprekends en is iets waar ik nog steeds van harte achter sta. Het teken en zegel van het verbond dat God met Abraham sloot. Ik ben dan ook ontzettend dankbaar als kind gedoopt te zijn en opgevoed te zijn in een christelijk gezin. Toen de tijd daar was heb ik ook belijdenis gedaan. Ik heb de belijdenisvragen er onlangs nog eens bij gepakt en ben tot de conclusie gekomen dat ik ‘ja’ tegen de leer heb gezegd en niet zozeer mijn geloof in Jezus Christus als mijn persoonlijke Verlosser heb beleden. Mijn leven is door diepe dalen gegaan. Gebroken, vernederd en lamgeslagen in een ruim twaalf jaar durend huwelijk met iemand die leed aan bipolaire stoornis. Opgevangen door een ‘vriend’ die zich meerdere malen aan mij vergreep, zowel tijdens als na het huwelijk. Ik leefde niet meer, maar werd geleefd. Het leven had voor mij geen enkele waarde meer. Tot God ingreep en mij plaatste op de weg die Hij voor ogen had. Die weg is bij en met mijn man Kees. Door hem heb ik Jezus liefde leren kennen en mag ik groeien en bloeien. We mochten naast de drie kinderen van Kees, ouders van Mélissa worden en dat terwijl ik zo goed als onvruchtbaar was. Wat een rijke zegen! Samen met Hem zijn we vanuit een diep dal omhoog geklommen. Vandaag mag ik mij laten dopen in Christus naam, zoals Petrus mij daarvoor opriep in Handelingen 2:39a BGT: Jullie moeten allemaal je leven veranderen en je laten dopen in de naam van Jezus Christus. Dan zal de Heer, onze God, jullie zonden vergeven. En hij zal de heilige Geest aan jullie geven.

De bergen en dalen van het leven zijn niet weg, integendeel. Het is soms vallen en weer opstaan. Maar door alles heen zie ik wat Hij voor ons doet en deed en ik wil niets liever dan Hem volgen. Hij is de Weg, de Waarheid en het Leven. Zonder Hem kan ik niets en ben ik niets.

Hem zij alle eer!

 

Borgert de Groot

Ik heet Borgert de Groot en laat me graag dopen om me aan God te onderwerpen en Jezus als Heer over mijn leven te erkennen. Dat heb ik mijn leven lang al gedaan, ik ben geboren en opgegroeid bij gelovige ouders, dus terechtgekomen in een gespreid geloofsbedje. Daar ben ik heel dankbaar voor omdat ik niet weet of ik anders de ingrijpende, tegendraadse keuze voor God (ik noem hem liever Jahweh) had kunnen en durven maken. Vanaf mijn vroegste herinneringen heb ik Hem gekend, geweten dat Hij mijn Schepper, Heer en Vader was. En ik heb altijd van Hem gehouden.
Mijn hele leven ben ik actief in de gemeente geweest (GKV). De laatste 14 jaar samen met mijn vrouw Lianne  (zie onder toetreders) in Zuidlaren. Daar hebben we samen een goede en enthousiaste tijd gehad en daar zijn onze kinderen geboren.

Twee jaar geleden ben ik naar De Stadskerk gegaan. Ooit was ik ook wel eens naar VBG Drachten geweest en zo’n enorme zaal vol christenen heeft me altijd ontroerd. Wat fantastisch om met zoveel mensen Jahweh te aanbidden. Dat sterkt mij enorm. Na een paar keren geweest te zijn merkte ik dat de Stadskerk andere accenten legde dan de gemeente waar ik tot dan toe lid van was geweest. Zijn liefde werd ineens nog werkelijker, intenser. Bijzonder vond ik het dat er met zoveel enthousiasme en inventiviteit gewerkt werd aan de verkondiging van Jezus’ boodschap, dat er veel aandacht was voor de moeiten van mensen op geestelijk en lichamelijk vlak. Ook de inspanning om mensen buiten de kerk te bereiken (Connect en Face-off, gebed in de stad) trof me.

In de aanbidding viel het me op hoe direct de taal was waar we Jahweh mee prijzen. Toen ik onder andere het lied ‘Waymaker’ hoorde raakte mij dat enorm. Dat had ik nog niet eerder meegemaakt! Vanaf dat moment wilde ik alleen maar meer in ontvangen en ook in geven. Ik ben erg blij dat ik de Stadskerk heb leren kennen en wil hier graag deel van uitmaken. Opnieuw wil ik Jezus als Heer over mijn leven erkennen en mij aan Hem onderwerpen. Ik word gedoopt!

5 Toetreders

Lianne de Groot

Mijn naam is Lianne de Groot, getrouwd met Borgert en moeder van drie kinderen Harro (12), Emanuelle (bijna 11) en Constantijn (8). Wij wonen in Zuidlaren. Ik ben opgegroeid in Zoetermeer in een ‘christelijk’ gezin van twee kinderen dat met Kerst naar de kerk ging. Mijn moeder kwam uit gelovige ouders, mijn vaders vader was bij de Christian Science en zijn moeder bezocht een korte periode een pinkstergemeente. Ondanks dat mijn ouders niet actief aan geloofsopvoeding deden, had ik als jong meisje al besef van het bestaan van een hogere macht dan ik zelf. Dit noemde ik dan God. Ik zat ook op een christelijke basisschool en rond mijn 10e jaar werd mijn moeder meer actief in een evangelische gemeente. Ik weet nog precies waar ik was toen ik haar vroeg wat ik moest doen om in de hemel te komen. Geloven in de Heere Jezus, zei ze. Nou, dan doe ik dat! zei ik. Enkele jaren later scheidden mijn ouders en gingen mijn zus en ik met mijn moeder naar een Paroussia-gemeente. In mijn pubertijd was ik al serieus met God. Op school een EO-agenda, meelopen met de mars voor Jezus in Amsterdam, EO-jongerendag en een ‘Jesus loves you’ button op mijn spijkerjasje. Rond mijn 18e jaar verkering met een niet christelijke jongen. Verliefdheid op die leeftijd is een machtig wapen van de vijand. Na ruim twee jaar greep God in en kreeg ik steeds sterker het gevoel de verkering te moeten beëindigen, wat ik op mijn 20e ook deed. De moeilijkste stap in mijn leven, maar voor mij een duidelijk antwoord op Gods roep en een signaal naar de duisternis. IK GA VOOR GOD! Kort daarna heb ik mij laten dopen. Inmiddels ruim 20 jaar later nu dan toetredend tot de VBG. Een gemeente welke ik de laatste twee jaar als gast heb leren kennen met prachtige aanbidding, eenheid zonder oordeel en uitreikend naar de wereld buiten de kerk. Daar wil ik graag deel van zijn.

 

Susanne Pol

Hallo! Mijn naam is Susanne Pol. Ik ben 21 jaar oud en woon in Groningen.
Door de week werk ik als pedagogisch medewerker bij een gezin thuis en in de kinderopvangorganisatie SKSG. Daarnaast spreek ik veel af met vrienden, kun je mij vinden in de sportschool of op de bank met een boek, hoor je mij altijd zingen en vind ik het leuk om te reizen. Van huis uit ben ik met het christelijk geloof opgevoed, waar ik heel dankbaar voor ben. Aan het bestaan van het geloof heb ik nooit getwijfeld, en ik heb altijd geweten dat God bij mij was. Om deze reden en als ‘logische’ volgende stap heb ik mij op 15 juli 2018 dan ook laten dopen in de Evangelische Gemeente waar ik ben opgegroeid. Ergens lid worden was voor mij een grotere stap. Na mijn doop ben ik wat rond gaan kijken in de Stadskerk. Na jaren de KC-diensten te bezoeken, besloot ik ook naar de ochtenddiensten te gaan. De manier van preken, de aanbidding en de betrokkenheid (ondanks dat het een grote kerk is) beviel mij heel erg. Ik heb het afgelopen jaar Gods liefde, leiding en aanwezigheid heel dichtbij gevoeld.

Ook werd het voor mij duidelijker wat een gemeente inhoudt, en waarom het zo belangrijk is om je bij een vaste gemeente aan te sluiten. Ik denk dat het belangrijk is om mensen om je heen te hebben waar je het geloof mee kan delen, mensen die Gods werk herkennen en je zullen aanmoedigen de juiste paden te bewandelen. Ik denk dat de gemeente een plek is waar je de roeping die God in ieder heeft gelegd mag ontwikkelen en daarin mag groeien en uitstappen. Bovenal denk ik dat de gemeente een plek mag zijn waar we van elkaar mogen leren, Gods liefde mogen uitstralen en samen sterk mogen staan in gebed. Ik heb er zin in om deel uit te maken van deze gemeente, te zien wat mijn plek daar in mag zijn en jullie beter te leren kennen.

 

Yvonne Bos

Mijn naam is Yvonne Bos. Ik ben niet met het geloof opgevoed maar als kind wel wat over het geloof van mijn oma meegekregen. Als ik bij haar logeerde ging ik mee naar de kerk, en ze vertelde hier veel over. Toen ik aan de HBO-V begon leerde ik Brenda kennen en ze nodigde me uit om mee te gaan naar De Stadskerk. Hier ben ik nog steeds elke dag heel dankbaar voor want inmiddels is Jezus als een rode draad zich steeds meer gaan verweven in onze vriendschap.

In de zomer van 2017 had Mark een preek over genezing van je hart, je identiteit. Hij sprak over gedragspatronen die wezen op de behoefte aan emotionele genezing en gebrek aan zelfaanvaarding. Dat was even slikken, deze preek ging over mij. Een kritische geest, angst, perfectionisme, ik ben niet goed genoeg…Ik werd erg geraakt door deze preek en ben me vanaf toen meer gaan toewijden aan Jezus. Door de Alpha-cursus ging Jezus langzaam meer in mijn hart wonen. Dit is óók voor mij bedoeld, wat een geschenk! Ik voelde dat ik achter Jezus aan wilde, een keuze die ik met mijn hart gemaakt heb.

In maart ben ik met een groep mooie, lieve mensen naar Israël geweest. Een reis met de bijbel, door de bijbel en een reis achter Jezus aan, in zijn voetsporen!

Dit laatste was wel heel letterlijk want op 6 maart ben ik door Arjan en Theo gedoopt in de Jordaan. Wat een mooi, speciaal moment was dit!

Tijdens deze reis vielen veel puzzelstukjes samen. Vlak voor het dopen had Theo het ook over je identiteit, een onderwerp van de preek van Mark waardoor ik stappen heb gezet en de liefde voor Jezus is gaan groeien. Toen ik omhoog kwam uit de Jordaan voelde ik niet dat Theo en Arjan mij omhoog haalden. Maar alsof ik omhoog geduwd werd aan de hand van Jezus. Na de doop waren er witte duiven op een droge, dorre plek in de regen en klonken er kerkklokken. Een prachtig ontroerend moment! ‘s Avonds bekeek ik de tekst van de dag die ik als afsluiting nog wil delen: “Blijf je weg met Mij gaan, en geniet ook bij tegenslag van Mijn nabijheid. Ik ben altijd voor je en naast je. Kijk hoe ik je wenk: Kom! Volg mij. Hij die voorop loopt en de weg voor je vrijmaakt, is dezelfde als Hij die dichtbij blijft en je hand nooit loslaat. Ik ben niet onderworpen aan grenzen van tijd en ruimte. Ik ben altijd overal, onophoudelijk voor jou aan het werk. Daarom is het beste wat je kunt doen Mij vertrouwen en dicht bij Mij blijven.” Dit alles is zo’n grote bevestiging voor mij! Ik heb Gods liefde ontvangen, beantwoord en zal Gods liefde doorgeven

 

Feitze van Zwol

Hallo! Mijn naam is Feitze, ben 36 jaar oud, getrouwd met mijn vrouw Jeanine en vader van 4 kinderen. In het dagelijks leven werk ik in de meet-& regeltechniek als calculator/engineer, houd van een rondje hardlopen en wanneer er (naast een druk gezin) nog tijd over is klus ik wat aan/rondom het huis. Ik ben christelijk opgevoed en ging altijd trouw mee naar de kerk. Toen ik 14 jaar was kreeg ik een gezwel vlakbij mijn neus, na diverse operaties en gebed is dat gelukkig goed afgelopen, maar toen ging ik wel meer nadenken over de zin van het leven. Via een christelijke website ‘real-life’ leerde ik dat het mogelijk was om een persoonlijke relatie met God te hebben, iets wat ik daarvoor nog niet zo goed kende. Maar dat was wel het begin van mijn groeiende relatie met God. Rond mijn 18e kwamen we met ons gezin en een aantal vrienden in de VBG, hier ben ik toen ook gedoopt en lid geworden. Na 3 jaar ben ik toen overgestapt naar een andere gemeente. Hier hebben we ook een goede tijd gehad, veel mogen mee helpen en bouwen in gebed/kringen/techniek maar bovenal ook een nieuwe openbaring gekregen over het evangelie van genade. Dat het echt om Jezus gaat, wat Hij voor ons aan het kruis gedaan heeft, de wet vervuld heeft, dat ik door geloof in Hem rechtvaardig ben verklaard en door wat Hij voor mij gedaan heeft, dus gezegend ben. Ik heb een hart voor gebed en onderwerpen als bidden voor zieken spreken mij aan, hierin hoop ik nog veel te groeien en meer in uit te gaan stappen. Ruim een jaar geleden is onze vorige gemeente helaas gestopt. Toen begon voor ons een zoektocht naar een nieuwe gemeente. Dat vonden wij best lastig, maar tegelijkertijd hebben we gemerkt dat God ons hart hierin gevormd heeft. Daarbij geloof ik dat het belangrijk is om een gemeente te hebben en mee te bouwen. Ik zie ernaar uit om samen met jullie in geloof te staan, mooie avonturen met God te mogen beleven en Koning Jezus te aanschouwen!

 

Jeanine van Zwol-Hendriksen

Mijn naam is Jeanine en ik ben 33 jaar oud. Van oorsprong geen Groningse, ik ben opgegroeid in de Achterhoek, Gelderland. Om te trouwen met Feitze ben ik 12 jaar geleden naar het noorden gekomen. Mijn ouders hebben mij met het geloof in de Here Jezus opgevoed, iets waar ik erg dankbaar voor ben. Zo ben ik van jongs af aan de kans gekregen een christelijk leven te leiden en heb ik zo lang ik me kan herinneren een relatie met Hem. Natuurlijk moest ik daar in groeien en zelf keuzes maken. Als baby hebben mijn ouders me laten dopen. Later toen ik 13 jaar was heb ik dat heel bewust nogmaals gedaan, wij waren als gezin inmiddels naar een andere gemeente gegaan in mijn kleutertijd. Ik heb hbo-verpleegkunde gestudeerd in Ede. In het dagelijks leven zorg ik voor ons gezin met vier kinderen (3-10 jaar) en zet me in als vrijwilliger op verschillende plekken. Daarnaast ligt mijn passie bij het bemoedigen en voorbereiden van zwangere vrouwen en hun partner. Ik geef cursussen en heb de droom om meer voor deze doelgroep te gaan betekenen. Ik lees graag en word blij van goede gesprekken en de zon. Nadat we ons jaren hebben ingezet bij onze vorige gemeente (deze is helaas opgehouden te bestaan), hopen we van harte om hier in de Stadskerk een nieuwe start te maken. We bouwen graag mee aan mensenlevens en Gods koninkrijk. Ik ben onder de indruk van hoe Zijn plan door de Bijbel en alle eeuwen heen zo perfect in elkaar zit. Alle verhalen in het Oude Testament die al wijzen op de genade van God. Zijn grote liefde en opoffering voor mij persoonlijk is iets om telkens van onder de indruk te raken. Ik ben benieuwd waarin God ons verder gaat gebruiken en zegenen en welke mooie mensen we mogen gaan leren kennen. We hopen van harte dat ook onze kinderen Jezus ontmoeten in de (kinder-)diensten en mensen van De Stadskerk!