Dopelingen

Esmee Bolks

Lieve gemeente, mijn naam is Esmee en ik wil mij ontzettend graag laten dopen. Ik wil ‘ja!’ zeggen tegen God, mijn oude leven afleggen en opstaan in een nieuw leven. In deze kerk ervaar ik God dichtbij en ik kijk er zo naar uit om lid te zijn van deze fantastische gemeente met prachtige mensen. Ik ben gelovig opgevoed en als kind gedoopt, maar wist niet wat een persoonlijke relatie met God inhield. Er groeide een kloof tussen mij en God, tot het punt dat ik niet met God bezig was en me afvroeg of God wel bestond. Ik haalde mijn identiteit uit mijn schoolprestaties en had veel last van perfectionisme. Die prestatiedrang was er niet omdat ik een grootse carrière wilde, maar omdat ik bang was om te falen. Ondanks dat ik weg was bij God, heb ik altijd het gevoel gehad dat God me terug wilde trekken, dichtbij Hem, op de plek waar ik bedoeld was te zijn. God bracht toen mijn lieve vriend, Jesse, op mijn pad. Hij liet me zien hoe je God bij je dagelijkse leven kon betrekken. Ik groeide langzaam terug naar God, maar alle angst die in mijn hart heerste verdween niet. Angst om te falen, angst voor andermans mening, angst om de controle te verliezen. Dit zorgde er uiteindelijk voor dat ik anorexia ontwikkelde. Dit veroorzaakte opnieuw een grote kloof tussen mij en God, maar door psychologische hulp en de kracht van God ben ik erbovenop gekomen en heb ik tegen veel van de leugens van de vijand kunnen vechten. Ik voel me dichterbij God dan ooit tevoren. Ik wil nu in Zijn vrede leven, aan de voeten van Jezus, waar ik rust vind. Ik wil in Hem mijn identiteit vinden en leren dat ik Zijn geliefde dochter ben. Ik wil mijn ogen gericht houden op de Hemel, dankbaar zijn voor Zijn genade en vreugde vinden in iedere dag. Ik wil vrij zijn van de ketenen van angst, want de perfecte liefde van Jezus sluit angst uit. Ik wil mijn leven in Gods handen leggen, omdat ik erop vertrouw dat Hij een plan heeft voor mijn leven en dat dat plan goed is.

Liefs, Esmee

Judith Koopman

Hallo ik ben Judith Koopman ik ben 40 jaar jong. Alweer 12 jaar geleden getrouwd met Gerco, samen hebben wij een fijn gezin mogen krijgen (een zoontje van nu 5 jaar en dochter van 7 jaar).
Mijn weg zonder Jezus is lang en heftig geweest, maar heb nu vrijheid en rust mogen vinden in Hem. Na christelijk opgevoed te zijn heb ik 23 jaar geleden God aan de kant gezet. Ik leefde mijn leven met vele tegenslagen en heftige gebeurtenissen. Mijn intenties waren goed, maar door Reikie te gaan doen (op mijn 16de) heb ik de duivel de kans gegeven zich volledig in mijn leven te mengen. Nu achteraf denk ik dat ik wel kan zeggen dat de duivel zijn lolletjes om en met mij heeft gehad want hij heeft flink huisgehouden. Door alles wat er was gebeurd en gebeurde werd ik depressief ik kwam soms een week niet buiten en zat mijn tijd uit te zitten. Toen kwam er ongeveer 4 jaar geleden onverwachts een plan ( nu zie ik daar Gods hand in). Gerco en ik gingen van de Veluwe naar Groningen verhuizen. We werden heel vriendelijk en behulpzaam ontvangen in het dorp, iets wat we niet meer gewoon waren. Die liefde van de medemens deed me erg goed. Ik kwam wat meer onder de mensen. Ik had een nieuwe start. Iemand vroeg mij; Geloof jij in de duivel? Daar hoefde ik niet over na te denken.. JA, ZEKER was mijn antwoord. Waarom geloof je wel dat de duivel bestaat en niet dat God bestaat? Het waren die 2 eigenlijk simpele vragen die het balletje lieten gaan rollen, het had me erg aan het denken gezet. Ik ging me steeds meer bezighouden met het geloof en God wat resulteerde in, ik zou haast zeggen, een spirituele oorlog met de duivel. De duivel manifesteerde heel duidelijk, heeft werkelijk van alles uit de kast getrokken om mij bij God weg te houden, maar mijn God is zoveel krachtiger. De almachtige God heeft mij de inzichten en de kracht gegeven om mij los te maken van de duivel. God heeft mij bevrijd en verlost. Ontzettend dankbaar dat ik nu de liefde en rust in Jezus mag ervaren. Nu wil ik mijn leven aan Hem toewijden, hem danken en eren, nu bewust een nieuwe leven beginnen met God.

Rik en Anneke Osinga

Ik ben Anneke (31), getrouwd met mijn mooie man Rik en sinds 4 maanden mag ik moeder zijn van ons heerlijke kereltje Joah. Ik vind mijn doop spannend en tegelijk iets waar ik erg naar uit kijk. Ik heb nog veel vragen en er zijn een hoop dingen die ik nog niet begrijp. Toch voelt het heel juist om deze stap te nemen. Ik ben als kind gedoopt en door mijn ouders altijd christelijk opgevoed waar ik ze erg dankbaar voor ben. Het grootste gedeelte van mijn leven was het geloof iets wat er gewoon was maar niet echt iets waar ik zelf veel voor deed. Pas een aantal jaren geleden heb ik besloten zelf te onderzoeken wat ik nou met het geloof wou. Van de Alpha-cursus bij de VBG naar de Introkring en door naar een eigen kring. Toen ik Rik ontmoette was dit iets wat we samen konden doen. Ik besefte dat mijn geloof in God iets is wat altijd aanwezig is geweest. Ik ervaar van jongs af aan een groot vertrouwen dat wat er ook op mijn pad komt, het wel goed komt. Ik heb veel alleen gereisd maar mij nooit alleen of bang gevoeld. Toen ik besefte dat dit komt omdat ik erop vertrouw dat God met mij is, voelde ik ook dat ik dit wil getuigen, ik wil laten zien aan God, hier ben ik. Mijn leven is in uw handen, ik vertrouw op u.

Mijn naam is Rik (30), getrouwd met mijn prachtige en krachtige vrouw Anneke en sinds 4 maanden de papa van Joah. Vanaf jongs af aan speelt het geloof een rol in mijn leven. Als kind ben ik gedoopt en heb later ik belijdenis gedaan. In mijn tienerjaren en begin 20 was ik actief bij Athletes in Action. Daarin heb ik al veel van Jezus mogen zien, maar het was voor mij altijd nog een zoektocht. Toen mijn relatie met mijn toenmalige vriendin werd verbroken, verbrak ik ook mijn verbinding met God. Ik probeerde wel wat maar kerkgang, bidden en leven met God lukte nauwelijks. Die zoektocht heb ik daarna enkele jaren gestaakt, maar dankzij Anneke die mij eens meesleepte naar de kring, is die zoektocht omgezet naar een zekerheid en een rust. Nu ben ik klaar om te laten zien: hier ben ik HEER (weer). Ik maak een nieuwe start met (en door) u. Ik wil Jezus volgen, met en voor mijn gezin. Want u bent voor ons, naast ons en om ons heen. Daarom: Ik en mijn huis, wij zullen de HERE dienen. Zo benieuwd wat U nog voor ons in petto heeft!

Anna-Baukje Riemersma

Mijn naam is Anna-Baukje Riemersma, ik ben 25 jaar en woon in Groningen. Van huis uit ben ik met het christelijke geloof opgegroeid, waar ik mijn ouders heel dankbaar voor ben. Als baby hebben mijn ouders mij laten dopen in de PKN-kerk, te Smilde. Eenmaal verhuisd naar Grijpskerk, gingen wij als gezin naar de plaatselijke PKN-kerk. Meerdere jaren heb ik hier in de leiding gezeten van de kindernevendienst. Mijn eerste kennismaking met De Stadskerk was in 2017, een Kingdom Culture-dienst met deze kindernevendienstleiding. Begin 2018 heb ik de Alpha-cursus gevolgd in De Stadskerk. Hierop volgde de Elevate Introkring en Smallgroups. Door te lezen in de Bijbel en hierover te praten met andere gelovigen ben ik gegroeid in mijn geloof. In de afgelopen jaren heb ik veel nagedacht over de volwassendoop, maar er was altijd iets wat mij tegenhield. Deze zomer ben ik met familie op vakantie geweest naar Ameland, waar ik op een zaterdagmiddag een keramiekworkshop volgde. Eén van mijn werkstukken werd een pennenbakje, wat al snel de vorm kreeg van een huis. Hierbij dacht ik aan psalm 127:1, wat als muurschildering te zien is in het gebouw waar ik woon. Als de HEER het huis niet bouwt, tevergeefs arbeiden de bouwlieden daaraan. ‘Psalm 127:1’ graveerde ik op de onderkant van het pennenbakje. Na deze vakantie bezocht ik de ochtenddienst in De Stadskerk. Tijdens de mededelingen spraken ze over ‘It’s Your Church’. Psalm 127:1 bleek de basis te zijn voor dit weekend vol aanbidding en gebed. Toeval bestaat niet, dit was een teken van God. Mijn keuze voor de volwassendoop stond vast. Ik kies voor God, vertrouw op Hem & wil Jezus (blijven) volgen met heel mijn hart, ziel en verstand.

Help me to love with open arms like You do
A love that erases all the lines and sees the truth
Oh that when they look in my eyes they would see You
Even in just a smile, they would feel the Father’s love

Titia van Rijszen

Hallo allemaal ik ben Titia van Rijszen en ben moeder van 3 mooie kinderen, een tweeling van 25 en één zoon van 20. En vrouw van een lieve man, ik wil me graag laten dopen omdat ik Jezus Christus wil dienen.

Mijn oma heeft mij altijd over Jezus verteld, dus Hij is wel altijd in mijn leven geweest.
Maar sinds anderhalf jaar geleden ben ik iemand op mijn pad tegen gekomen en die heeft mij weer doen inzien dat ik tijd moest gaan maken om te lezen in de bijbel en toen zijn mij veel dingen duidelijk geworden. De doop kwam in de Bijbel ook steeds voor. Vandaar wil ik dit graag doen. Jezus Christus is ook voor mijn zonde gestorven en ik dank Hem daarvoor. Ik voel me gezegend omdat ik weet dat Hij voor altijd in mijn leven zal zijn! En daarom wil Hem vanaf nu gaan volgen. Amen!

Suzanne Rodrigues

Ik ben Suzanne Rodrigues en ik ben 18 jaar. Ik ben gelovig opgevoed. En nu wil ik ook graag zelf de keuze voor God maken. Ik ben al een hele tijd aan het nadenken over de doop. Ik ben er veel mee bezig geweest en ik heb veel informatieavonden bezocht. Een paar jaar terug na een informatieavond had ik ook aangegeven mij te willen laten dopen, maar ik ervoer veel strijd, ik werd er zelfs wat ziek van, dus ik heb toen besloten mij toch niet te laten dopen. Ook de afgelopen weken was deze strijd wel weer merkbaar. Des te blijer ben ik dat ik hier nu sta en dat het nu echt gaat gebeuren. God is voor mij als een vader. Hij houdt van mij en ik hoef daar niets voor te doen. Hij zorgt voor mij ook in moeilijke periodes van mijn leven en ik vertrouw erop dat Hij dit ook in de toekomst zal doen. Ik wil mij laten dopen, omdat ik in God geloof en ik vertrouw erop dat het goed komt, want Hij is bij mij. Daarom wil ik mijn oude leven achter mij laten en een nieuw leven beginnen samen met God.

Joris van Veen

Ik ben Joris, een man van 22 met een grote bos blonde krullen en bijna altijd een grote glimlach op zijn gezicht. Ik ben opgegroeid in Eelde Paterswolde met mijn ouders en mijn twee jongere broertjes. Mijn ouders leerden mij en mijn broers hoe het is om als christen te leven, met liefde voor de mensen om je heen. Nu pas zie ik hoe bijzonder dat is en hoe het mij heeft gevormd. Al vanaf dat ik klein was barste ik van de energie en buiten tussen de dieren kon ik deze goed kwijt. Die passie voor dieren is nooit meer weggegaan en nog ben ik het liefst tussen de koeien of heb ik het over koeien. Elke dag dicht bij de schepping, dat is waar ik God het meest zie. Toen ik dertien jaar oud was leerde ik God persoonlijk kennen. Hij leerde mij dat Hij de Immanuel was in een tijd dat ik me vaak alleen voelde en geen handen en voeten kon geven aan het geloof. God is met mij, vanaf toen wist ik het zeker. Dat was dan ook ongeveer het enige dat ik zeker wist want ik was onzeker over mezelf en liet me leiden door wat anderen vinden. Elke dag nog worstel ik met onzekerheid over wie ik ben alleen weet ik nu dat ik niet alleen ben, ik heb een sterke basis. Met de doop wist ik nooit zo goed wat ik aan moest. Ik geloofde in God en ervaarde hem ook in mijn leven. Wat de doop daar aan toe moest voegen heb ik lang niet geweten. Ook heb ik lang gedacht er niet klaar voor te zijn. Nu weet ik dat het tijd is omdat ik er achter ben wie ik wil zijn. Ik wil een kind zijn van de God die de hemel en de aarde gemaakt heeft en die mij ten diepste kent zoals ik ben. Ik kies voor het watergraf opdat ik gestorven ben voor de zonde en zal opstaan met Jezus. Het stuur is nu van Hem. Ik ben Joris, een zoon van de enige levende God.

Stephanie Veenstra

3,5 jaar geleden verhuisde ik naar Vinkhuizen. Intussen woon ik daar niet meer, maar ik ben daar op een bijzondere manier bij FaceOff terecht gekomen. FaceOff is een sportcommunity waarbij jongeren de wijken ingaan om doormiddel van sport contact leggen met kinderen en tieners. Daarnaast word er tijdens pauzes verteld over de Bijbel en soms een eigen verhaal over hun wandel met God. Ik ben niet gelovig opgevoed dus bij FaceOff kreeg ik voor het eerst iets mee over het Geloof in God.

Na de eerste keer ben ik wekelijks teruggekomen voor de gezelligheid en het samen sporten, maar bovenal voor de interesse die ik had gekregen naar het beter leren kennen van God en het verlangen naar een leven samen met Hem. Hoe vaker ik kwam hoe meer ik daarnaar verlangde. Ik kwam in een proces waarin ik God mocht leren kennen en zijn onvoorwaardelijke Liefde heb mogen ervaren. Een proces waarin ik heb mogen ontdekken wie God is en wie ik ben als Zijn dochter.

Soms vertellen Face-Offers mij hoe mooi en bijzonder ze het vinden hoe ik daar terecht ben gekomen, de veranderingen die ze mij hebben zien doorgaan, van hoe ik voor het eerst het veld op kwam, hoe ik nu ben en hoe ik nu in het leven sta, maar ook hoe ze mij hebben zien groeien in Geloof. Als ik hier zelf over nadenk dan vind ik het ook echt bizar hoe het allemaal is gelopen en ervaar ik enorm veel Liefde van God de Vader voor mij als Zijn kind. Nu ik al een tijdje met Hem heb mogen wandelen zijn er al vele hoogtepunten waarin ik echt God heb mogen ervaren, waarbij ik Hem echt beter heb mogen leren kennen en waardoor mijn Geloof alleen maar sterker is geworden.

De keuzes die ik moet maken, maak ik samen met Hem. Ik wil mijn leven volledig aan Hem geven, mijn oude zondige leven zonder Jezus achter mij laten in het graf en opstaan uit het graf in een leven samen met Hem. Want Hem wil ik volgen, aan Hem wil ik gehoorzaam zijn.

Toetreders

Marian Bakker

Hallo allemaal. Ik ben Marian Bakker, getrouwd met Markus. We hebben vier tieners en
een ukkepuk van bijna 3 jaar. Na 18 jaar lid te zijn geweest van een fijne gemeente van de GKV en een aantal jaren in deze gemeente gast te zijn geweest, treed ik graag toe tot deze gemeente. Door o.a. deze stap te nemen hoop ik dat mijn gezin ook een levende relatie met Jezus zal ontvangen.

Graag wil ik nog even wat anders noemen. Tijdens de informatieavond wat betreft doop, -en toetreden werd er uitleg gegeven over kinderdoop en geloofsdoop. Toen Roelof Alkema, die deze avond leidde, vroeg of iemand nog iets toe te voegen had aan zijn uitleg, ‘voelde’ ik dat ik wat mocht vertellen, over mijn eigen zoektocht, wat betreft de doop. Toch zei ik niets. Ik deed de Heer er verdriet mee, en heb het beleden, en ben vergeven. Onderstaande mag ik nu delen.

Als baby ben ik gedoopt. Een aantal jaren geleden zeiden verschillende mensen tegen mij dat ik mij moest laten dopen. Die opmerkingen irriteerden mij. Op een dag vroeg ik aan de Heer; mag ik mij laten dopen? Ik kreeg 5 verschillende situaties op mijn pad, waarin de Heer mij liet zien, je mag je laten dopen. Mijn vriendin zei toen, hoe vaak wil je nog dat Hij tot je spreekt? Toen kon ik dit alles overgeven aan de Heer. En mocht ik mijn oude leven afleggen en opstaan in het nieuwe leven met Hem!

Dopelingen
Eerder gedoopt in Community’s

Jan ten Hoor
(gedoopt in community op 12 september)

Afgelopen maart ben ik voor de tweede keer in 4 jaar vastgelopen. In de maanden daarvoor werd ik steeds vaker overweldigd door angst en verdriet. Uit de behandeling na de eerste keer had ik geleerd dat de angst en het verdriet het gevolg waren van PTSS; ik probeerde te vluchten van een periode waarin ik me ontzettend waardeloos en niet geliefd had gevoeld, door de liefde van anderen te verdienen met prestaties en te bewijzen dat ik wél waardevol was. Maar toen dat niet meer lukte en ik niet meer aan alle verwachtingen kon voldoen, waren de oude emoties boven gekomen en werd ik zo bang voor die oude pijn en verdriet, dat ik alleen nog maar harder ging vechten, tot het op was.

Na mijn herstel, dacht ik door hard aan mezelf te werken en die kennis in te zetten, de grip terug te krijgen; dat ik mezelf zou kunnen redden. En eerst werkte dat, maar uiteindelijk bleek niks minder waar. Al het analyseren hield het systeem alleen maar wakker en toen het moeilijker werd stapte ik volautomatisch in oude patronen tot ik begin dit jaar van de angst niet meer kon slapen. Opnieuw viel ik uit, en ik voelde me zo intens waardeloos dat het leven voor mij wel mocht stoppen.

Smekend heb ik gebeden om genezing, zodat ik mijn leven weer op kon pakken. Maar parallel werd ik me bewust dat ik daarmee eigenlijk alleen maar dezelfde weg in wilde slaan; ik wilde weer kunnen presteren; het verdienen. Terwijl in de Bijbel zo duidelijk staat dat ik waardevol en geliefd bén en ik niks hoef te verdienen! Ik merkte dat als ik elke ochtend de tijd nam om díe Waarheid echt te laten ‘landen’, ik rust vond en veel meer mezelf kon zijn. Langzaam trok ik de conclusie dat mijn leven was gebouwd op het verkeerde fundament en daarmee moest ik ook erkennen dat ik Jezus’ offer, op basis waarvan wij onvoorwaardelijk geliefd zijn, eigenlijk nooit écht aangenomen heb. Ik had een keuze te maken om het nu anders te doen, om op een nieuw fundament een nieuw leven te bouwen, en dat zou betekenen dat ik me zou laten dopen.

 

Lianne Mechielsen
(gedoopt in community op zondag 29 augustus)

Dopen… Voor mij is dit altijd wel iets groots geweest, waar ik best wel tegenop keek als jongere. Het leek zo voor volwassenen en het sprak mij ook totaal niet aan. Tot ik een paar jaar geleden toch steeds bewuster ging nadenken over het geloof.

Ik ging naar kampen, had gesprekken en las (een beetje) uit de bijbel. Maar toen was daar de Simply Jesus Kingdom Culture dag, in de Martini Plaza Groningen, februari 2020. Dat was voor mij een hele toffe avond waarin ik de aanwezigheid van God echt heb mogen voelen en toen ook echt de keuze voor het dopen heb mogen maken.

Er is bij Kingdom Culture een moment waarop iemand 2 minuten lang een verhaal mag vertellen, lied mag zingen of gewoon een zegje kan doen, genaamd de “Bring On The Glory”. Tijdens de 3e dienst werd deze ook gedaan en het deed mij, op dat moment, iets van binnen. Het ging niet eens over de doop of je leven toewijden aan Jezus. Maar mijn hart maakte echt een sprongetje van vreugde en op dat moment voelde ik ook echt: ‘Ja, dit is wat ik wil! Jezus volgen en zijn liefde mogen delen met anderen!’. Sindsdien ben ik steeds bewuster met God mogen gaan leven en heb ik mogen merken hoe goed en groot Hij is. Niet alleen voor mij, maar voor ons allemaal!

Daarom sta ik hier vandaag. Om mij te laten dopen en hoe fantastisch is dat!

Joshua Noordhuis
(gedoopt in community op zondag 29 augustus)

Allereerst, ik heb niet een erg groot of speciaal verhaal. Waarom ik hier sta. Ik ken God eigenlijk mijn hele leven al en dat ik me wil laten dopen was eigenlijk altijd al wel duidelijk. Eigenlijk wou ik dit een jaar geleden al, maar ik heb mezelf eerst nog een tijd voorgehouden dat ik eerst nog wat moest meemaken of worden aangeraakt. Maar goed, dat kwam natuurlijk niet want ik geloofde immers al en wist al dat ik me wou laten dopen. Daarna heb ik het zelf een tijdje uitgesteld, niet omdat ik niet wilde, maar omdat ik het best een drempel vond. Om op ‘het grote podium’ in de spotlights te staan. En daadwerkelijk openbaar even uit te leggen waarom ik me dan wil laten dopen. En er waren even geen diensten meer, Corona, wat gelijk een makkelijk argument was dat ik me nog niet kon laten dopen. Ik hoefde niet een uitleg te geven want er waren simpelweg geen doopdiensten. En ja, als je dan gewoon wacht tot er weer een kans komt kan je best even wachten. Dus na wat gesprekken met mensen om me heen heb ik toch besloten dat als dit is wat ik wil dat ik er echt zelf mee bezig moest. En zodoende hebben we nu een doopdienst. En wat ik ergens ook wel wil vertellen of laten zien is dat er niet een groot verhaal voor nodig is, maar dat het ook kan dat je er, net als ik, geleidelijk achter komt dat dit is wat je wil. Maar wat is dan de reden dat ik me laat dopen? Dat is omdat ik geloof in God en dat wil ik laten zien aan de wereld om me heen. Maar ook laat ik door de doop al mijn zonden achter me. en begin ik als het ware opnieuw. Wat ik wil is een leven leiden met Jezus als voorbeeld, dat wil ik uitstralen en doorgeven. Ik wil, zeg maar, zijn zoals Jezus was.