Doopdienst 27 juni 2021

Dopelingen

Feddrik & Ellen Cruiming-Kruizenga

Hallo, ik ben Feddrik. Psalm 121 laat mijn afhankelijkheid zien naar God, Hij is de regisseur van mijn leven. Op Hem kan ik bouwen en Hij zal mij nooit in de steek laten. Hij bewaart mij en is altijd bij mij zoals een schaduw. Op Hem mag ik vertrouwen. Hij heeft het beste met mij voor. Ik zal dan ook proberen Zijn naam groot te maken.
Psalm 121: Ik sla mijn ogen op naar de bergen, Waar komt mijn hulp vandaan. Mijn hulp is van de HEERE, Die hemel en aarde gemaakt heeft. Hij zal uw voet niet laten wankelen, uw Bewaarder zal niet sluimeren. Zie, de Bewaarder van Israël zal niet sluimeren of slapen. De HEERE is uw Bewaarder, de HEERE is uw schaduw aan uw rechterhand. De zon zal u overdag niet steken, de maan zal u in de nacht niet schaden. De HEERE zal u bewaren voor alle kwaad, uw ziel zal Hij bewaren. De HEERE houdt de wacht over je gaan en je komen, van nu aan tot in eeuwigheid.

En ik ben Ellen. Dopen is iets wat al een paar jaar door mijn hoofd gaat. Maar telkens trok ik de conclusie dat ik er nog niet aan toe was. Dat was de makkelijkste en veiligste keus. Nu durf ik de stap wel te zetten en voelt het alsof ik eraan toe ben. Het is een vervolgstap in mijn groei in geloof. Jezus is mijn grote voorbeeld en op Hem wil ik meer en meer gaan lijken. Ik wil de controle op mijn eigen leven uit handen geven en Hem het werk laten doen. Ik zie er heel erg naar uit wat God op mijn pad brengt en waar Hij mij heen gaat leiden. Ik ben heel erg dankbaar dat Feddrik en ik deze mooie stap samen zetten. Vertrouw op de HEER met heel je hart, steun niet op eigen inzicht. Denk aan Hem bij alles wat je doet, dan baant Hij voor jou de weg. Spreuken 3:5-6.

Tessa Drenth

Mijn naam is Tessa Drenth en ik ben 16 jaar oud. Ik woon samen met mijn ouders en drie zusjes, mijn oudere zus woont op zichzelf. Ik ben christelijk opgevoed en kom al een lange tijd in De stadskerk. Op reflect-kamp dit jaar heb ik de keuze gemaakt om mij te laten dopen. Eerder had ik altijd gezegd dat ik me zou laten dopen zodra ik 15 was, maar toen dat eenmaal zover was vond ik de stap nog te groot om mij op dat moment te laten dopen. Dit jaar op kamp sprak Mark Stoorvogel en zoals elk jaar deed hij ook dit jaar een oproep tijdens zijn gebed om je te laten dopen, op dat moment voelde ik een warmte in mij komen. Ik voelde dat als een teken van God en wist dat nu het juiste moment is. Dit was niet de eerste keer dat ik zo iets moois van God in mij voelde. Vorig jaar bij een KC-dienst sprak Martin Koornstra. Wie bij die dienst was weet hoe bijzonder dat is geweest. Mensen die een lange tijd niet hadden kunnen lopen konden weer lopen. Ook was er een jongen die achter mij zat en hij vroeg of ik en een paar anderen voor hem wilden bidden. Hij had een lange tijd last van zijn rug en nek en we hadden voor hem gebeden. Na een minuutje of 10 zei hij dat de pijn wegging, ook hier zie je dus weer hoe groot en goed God is. Hij geneest! Met de keuze om mij te laten dopen wil ik mijn oude leven achter mij laten en een nieuw leven met God beginnen.

Martijn Folkers

Wie ben ik in Christus? Dat is een vraag waar ik vaak over nadacht. Wie ben ik eigenlijk, en wie ben ik in Hem?

Ik ben geboren in Musselkanaal, kerkelijk grootgebracht in de kleine GKV in hetzelfde dorp. Veel geleerd over wie God is, de verhalen uit de Bijbel en de kennis die ik mocht opdoen over het geloof in Jezus. Kennis waar ik nu vaak profijt van heb. Dankzij ouders die mij leerden de blik op Jezus te houden. Juist wanneer het erop aan komt, heb ik mogen proeven van de genade van God. Al 32 jaar ga ik struikelend achter Jezus aan. In de week van het doopgesprek bleef het beeld bij mij hangen dat God mijn pad plaveit. Ik leerde ook: ik mag wandelen met Jezus. Hij gaat mij voor en ik volg. En soms val je zacht en blijft de hand van Jezus je vasthouden. Soms val je zo hard dat jouw hand even losschiet, maar de hand van Jezus wil je altijd optillen. Alleen, soms is de schaamte over die val zo groot, dat je niet durft op te kijken naar Hem wanneer Hij zijn hand blijft uitstrekken. Je durft niet te vertellen waarover je viel. Dan sta je zelf op, maar val je meteen weer, want je hebt geen vaste hand die je leidt. Hoezo is er nu genade voor mij? Dat is de genade die Jezus geeft. Lang heb ik geworsteld. Ik ben als kind gedoopt, heb met volle overtuiging belijdenis gedaan. Wat voegt deze doop dan nog toe? Maar mijn worsteling bleef, mijn weerstand ook. Totdat ik in een periode van worsteling het boek van Henk Binnendijk las. Een boek over het verlangen van Jezus. Wij zijn soms door onze zonden het zicht op het verlangen van God kwijtgeraakt. Dat herken ik. Om op je bestemming te komen heb je zicht nodig op Gods dienst aan de mens. In dat boek bleef één beeld hangen. De worsteling van Jakob met de onbekende man bij de Jabbok, waarna hij zegt: ‘Ik heb oog in oog gestaan met God.’ Jakob wilde lang zelf zijn leven besturen, legt Binnendijk uit. En dat herkende ik meteen. ‘Hij wil wel verliezen van God, maar hij kan het niet. Dan helpt God hem. Jakob wordt op zijn heup geslagen, waardoor hij afhankelijk wordt. Hij kan niet meer op eigen benen staan. Jakob laat de man niet los, tenzij hij gezegend wordt. Dan zegt de persoon dat Jakob gewonnen heeft. Omdat hij wilde verliezen. Toen werd het duidelijk. Het wordt tijd voor volledige overgave. Hier ben ik Heer, struikelend en wel.
(Martijn is 20 juni in zijn community gedoopt)

Samantha Plantinga

Hallo, ik ben Samantha Plantinga en ben 26 jaar en moeder van twee kinderen. Ik wist nooit echt wat liefde was, ik voelde me niet gehoord of gezien. Ik droeg vrijwel alle lasten alleen. Ik kom uit een gebroken gezin en ik heb veel gezien en mee gemaakt waardoor ik eigenlijk een muur om mij heen had gebouwd, waar niemand doorheen kon komen.. Ik was alleen maar aan het vechten, vechten tegen mijn gevoelens vechten om overal een uitweg in te zoeken. Ik begon steeds meer over God te horen door de mensen om mij heen. Tot op een dag dat ik echt ervaarde dat Jezus tot mij sprak door iemand heen. Het ging op dat moment niet goed met mij al een langere tijd niet. Toen vroeg iemand aan mij: ‘Samantha, hoe gaat het met je?’ Ik ervaarde toen echt dat Jezus zelf die vraag aan mij stelde, dat Hij mij echt zag. Sinds ik steeds meer besef dat God mijn geluk en niet mijn ongeluk voor ogen heeft en mij een hoopvolle toekomst zal geven, geloof ik dat ik bij Hem eindelijk mijn rust mag gaan vinden waar ik al zo lang naar op zoek ben. Ik hoef niet meer te vechten. Ik mag nu gaan vertrouwen. Vertrouwen op Hem.

Christina Horinga

Hallo ik ben Christina Horinga en ik ben 16 jaar. Toen ik in deze kerk kwam voelde ik me meteen welkom en op mijn plek. Ik ben hier later ook op kring gegaan en de kring heeft me erg geholpen met het groeien in mijn geloof. Vorige jaar ben ik voor de tweede keer naar next move sportkamp gegaan en daar tijdens een opdracht waarbij je een soort van brief moest schrijven waarbij je de zinnen moest afmaken had ik het gevoel dat God door mij heen schreef. En bij de zin God wil van mij dat… Schreef Hij door mij heen dat ik me mag laten dopen. Dus ik sta hier vandaag om niet meer alleen te wandelen maar samen met Hem.

Gerhard & Carolien Isings

Ik ben Gerhard Isings, getrouwd met Carolien. Samen hebben we drie kinderen; Jort, Lukas en Evie. Dankbaar ben ik dat ik als kind ben gedoopt en opgevoed in een christelijk gezin. Ik heb als kind deze liefde voor God mogen leren. Wat mooi is het dan om als ouder van een eigen gezin deze liefde voor God opnieuw te laten zien. Ik wil mij laten dopen omdat ik weet dat ik Jezus als mijn redder in mijn leven nodig heb. Hij geeft mij inzicht en wijst mij de weg die ik moet gaan. Hij geeft mij raad en is altijd bij mij.

En ik ben Carolien Isings. Zolang als ik me kan herinneren geloof ik in God. Dit is voor mij altijd waarheid geweest. Ik geloof dat God dit in mijn hart heeft gelegd. Daar ben ik heel dankbaar voor. Dat God mij ziet en van mij houdt. Al is het soms best lastig, zeker ook waar. Maar dat God erbij is en mij vasthoudt geloof ik! Daarom wil ik ook graag gedoopt worden. Ik merk dat Jezus mij uitnodigt om deze stap te maken. Ik neem die uitnodiging aan. Jezus, ik houd van U. Dit is ook mijn getuigenis. Jezus is bij mij en altijd bij mij geweest. Door U ben ik gered. U hebt mij vrijgekocht. Dank U wel!

 

Ellie Poker

Hallo, ik ben Ellie Poker en ik wil graag vertellen hoe ik tot deze stap ben gekomen. Ik ben niet kerkelijk opgevoed. Toen ik 6 jaar was, gingen mijn ouders scheiden en werd ik toegewezen aan mijn vader. Ik ging naar de zondagsschool en werd lid van een Vrijzinnig Christelijke Jeugdvereniging, waarmee ik ook op “kamp” ging. Op mijn 16e hertrouwde mijn vader: de verstandhouding met mijn “stiefmoeder” was niet optimaal en op mijn 21ste ging ik op kamer! Een paar jaar later ontmoette ik mijn man. Hij was van huis uit Christelijk Gereformeerd, maar door zijn tijd als militair in het toenmalige Indië, afgedwaald van het geloof. Wij trouwden en ik raakte in verwachting. Alles verliep voorspoedig tot het moment van de bevalling. Uiteindelijk werd ons dochtertje doodgeboren, wat volgens de familie de straf van God was. Voor ons beiden waren we nu alle geloof in een liefdevolle God kwijt. Het jaar daarop was ik weer zwanger en dit keer ging alles goed en kregen we weer een dochter. Wat waren we blij en dankbaar! In 2004 sloeg het noodlot weer toe: mijn man kreeg een herseninfarct. Het ging steeds slechter met hem, tot hij in 2017 toch nog onverwacht overleed aan een hartstilstand. Één geluk bij een ongeluk: tijdens zijn ziekteperiode werd hij met regelmaat bezocht door mensen van zijn kerk en zo keerde beetje bij beetje zijn geloof terug. Zelf was ik daar niet aan toe, zogenaamd te druk met mantelzorg!
De ommekeer voor mij kwam toen mijn dochter aansluiting zocht bij de Stadskerk Geleidelijk aan raakte ik meer en meer geïnteresseerd. De echte doorbraak was echter de kennismaking met een al “belijdend” lid van die kerk. Door gesprekken, het lezen van uiteraard de bijbel, maar ook heel veel boeken, het gezamenlijk volgen van de diensten, ging het geloof echt voor mij leven.
De volgende stap was het volgen van de Alpha-cursus. Ook daar heb ik heel wat geleerd. Geruime tijd heb ik getwijfeld over het al of niet laten dopen. Wat mij over de streep trok was de oproep van Arjan Zantingh op 18 april. Dit was nl. mijn trouwdag, toen de start van een nieuw leven. Deze doop zie ik opnieuw als een start: nu om Jezus te volgen en te dienen. En om het helemaal compleet te maken: de dag van vandaag 27 juni was de geboortedag van mijn man. Wat zou hij blij voor mij geweest zijn! Eindelijk ben ik zover, dat ik God wil volgen voor de rest van mijn leven! ‘Welkom thuis!’ Dit nummer van Sela raakte mij enorm afgelopen jaar, want dit is precies hoe ik mijn doop en toetreding tot de Stadskerk voel. God stond met open armen te wachten totdat ik kwam en de Stadskerk ontvangt mij met open armen.

Charlotte Spinder

Ik ben opgegroeid met God in mijn leven. Ik heb altijd in Hem geloofd en wist dat Hij machtig en groot is. Maar dat Hij met mij een persoonlijke relatie wilde vond ik onwaarschijnlijk. De afstand tussen Hem en mij was zo groot. Als ik thuis kwam van de kerk voelde ik mij vaker ontmoedigd dan bemoedigd. Hoe kon ik ooit alles doen wat God van mij vroeg? Dit zorgde voor veel onrust in mij. Wat de afstand tussen God en mij alleen maar groter maakte.

Na mijn laatste zwangerschap had ik het zwaar. Lichamelijk herstelde ik slecht, waardoor ik beetje bij beetje alle activiteiten in mijn leven moest neerleggen. Ik voelde mij erg alleen. Toen heb ik God gevraagd naar wat ik moet gaan doen met mijn leven. Zijn antwoord was: Leer Mij kennen. Daarom ben ik dit schooljaar begonnen ETS aan de evangelische hogeschool. Ondertussen was ik al diensten gaan volgen bij De Stadskerk en sloot ik mij aan bij een community. En wat heb ik al veel over Hem geleerd dit schooljaar. Het belangrijkste is wel dat ik bij Hem mag zoals ik ben. En dat ik alleen maar het pad hoef te volgen dat Hij voor mij heeft uitgestippeld. Dat pad begint met de doop. Ik leg mijn oude leven af en volg Hem als Zijn discipel.

Nadine Westra

Mijn naam is Nadine Westra, 12.5 jaar getrouwd met Arnold Westra en samen zijn wij de trotse ouders van Elroy van 13 en Larissa van 11. Wij staan hier vandaag als gezin om mij te laten dopen, en onze kinderen om ingezegend te worden. Mijn man is bij mij en staat achter mijn keus, evenals ik zijn keus accepteer om het te laten bij zijn kinderdoop. Het heeft een lange tijd geduurd om hier te staan. Ik kerk al een aardige tijd als gast in de VBG. Ik heb de alpha cursus gedaan, lid geweest van kring.
Voor mijn gevoel was ik er nooit klaar voor om gedoopt te worden. Er waren altijd dingen die ik van mijzelf eerst beter zou moeten doen als christen. Met regelmaat bidden, vaker de bijbel lezen, meer mijn kinderen vertellen over het geloof. Het is zo gemakkelijk om je dagelijkse leven te leiden en aan het einde van de dag nog eens te denken, oh ja, God is er ook nog. Teveel in beslag worden genomen door het drukke dagelijkse zijn en de aardse dingen die om je heen gebeuren.
Ik ben van kinds af aan Christelijk opgevoed door mijn lieve ouders. Door mijn leven heen is God altijd al aanwezig geweest, ik wilde hem alleen niet altijd zien. Ik heb door de jaren heen mogen ervaren dat God mij nooit in de steek liet, terwijl ik de deur zo vaak voor Hem dicht deed. God staat altijd naast me en wacht tot ik zo ver ben.
Toen het in mijn leven donker werd Heer, stond U naast mij, U ving mij op en heeft mij gedragen zolang het nodig was. Vandaag mag ik zeggen, Heer hier sta ik dan. Nee ik ben er nog lang niet klaar voor, en in Uw ogen zal het nooit zo ver komen dat ik er klaar voor zal zijn, want alleen uit Genade mag ik hier staan en laat ik mij dopen.
Ik laat mijn oude leven hier achter mij en nu zeg ik vol mondig ‘ja’ tegen u God. De Heer zal mij helpen de juiste weg samen te gaan bewandelen, en daar kijk ik ontzettend naar uit.
‘De HEER is mijn licht, mijn behoud, wie zou ik vrezen?
Bij de HEER is mijn leven veilig, voor wie zou ik bang zijn?’ (Psalm 27:1)
“Jezus nam opnieuw het woord. Hij zei: Ik ben het licht voor de wereld. Wie mij volgt loopt nooit meer in de duisternis, maar heeft licht dat leven geeft.” (Johannes 8:12)

Henk Akses

Mijn naam is Henk Askes en woon in Assen. Ben 63 jaar en getrouwd met Aly Jonkers. Wij hebben 5 kinderen en 6 klein kinderen. Ik ben altijd lid geweest van de Chr. Gereformeerde Kerk. Heb mij daar ingezet als organist, pianist en ouderling. Ben ook als kind gedoopt. Na een moeilijke periode van scheiding kon ik het niet meer vinden in mijn eigen kerk. Ben op zoek gegaan en kwam in de Bethel kerk in Drachten.Voor mij was dit een openbaring. Ik leerde daar de liefde kennen en dat ik met lege handen bij Jezus mocht komen. Ik voelde veel meer een persoonlijke relatie met Jezus. Ook leerde ik toen mijn huidige vrouw kennen waar ik nu mee getrouwd ben. We zijn toen gaan zoeken naar een gemeente waar wij ons thuis voelen en samen ons geloof kunnen belijden. De preken in de VBG Groningen en de aanbidding spreken ons erg aan. Voor mij was het nog wel een hele stap om mij weer opnieuw te laten dopen. Heeft nog 6 jaar geduurd. Maar de HERE heeft mij laten zien. Als baby hebben mijn ouders mij laten dopen als teken van het verbond dat God met Abraham sloot. Nu mag ik opnieuw gedoopt worden door onderdompeling in het water. En zo mijn geloof in Jezus belijden.
Wat een heerlijk moment zal dat zijn!

Toetreders

Aly Jonkers

Ik wil graag samen met mijn man Henk Askes toetreden in deze gemeente die ons geestelijk enorm inspireert en opbouwt zodat we samen kunnen groeien in geloof met liefhebbende broers en zussen.

Mariët Buursema-Reurink

Op 2 juni 2019 ben ik gedoopt hier in de VBG / de Stadskerk en ontving ik de volgende dooptekst: ‘Zo is dan wie in Christus is een nieuwe schepping; het oude is voorbijgegaan, zie, het nieuwe is gekomen.’ 2 Korinthiërs 5:17 NBG51
Heel confronterend was de zware burn-out gedurende de lockdown. Het kerkzijn als community en daarin actief meedenken/doen gaf betekenis. Ik voelde me liefdevol verbonden met broeders en zusters. Het wegvallen van de community diensten leidde tot isolement. Het digitaal kerk volgen en de stilte in mijn leven kon ik niet hanteren op dat moment en heeft tot een nieuwe keuze geleid om vorig jaar december mijn lidmaatschap op te zeggen en tijdelijk een andere gemeente te bezoeken. Ik heb een actief biddend leven ontwikkeld; heb de kracht van vasten en bidden/ voorbidden leren kennen. Toen de community weer begon, wist ik dat de VBG / de Stadskerk mijn plek was. Ik zag in dat ik de goede relatie miste en wat ik moest opruimen in mijn leven. Ik voelde me minderwaardig doordat ik de druk van het presteren niet aan kon en wilde erbij horen. In de stilte heb ik God echt leren kennen, heb ik een intieme relatie met God opgebouwd. Jezus kijkt anders naar mij en dat geloof is gegroeid in mij. Ik werd heel erg bepaald door Matteüs 5: De Bergrede. Nu leid ik een leven in toewijding aan Jezus en zie ik uit naar de gemeente om verder te groeien in geloof en deel uit te maken van de gemeente met mijn gaven en talenten.
Zijn naam is als honing op mijn tong;
Zijn Geest is als water voor mijn ziel;
Zijn woord is als een licht op heel mijn pad;
Jezus ik houd van U. Dit is mijn lijflied geworden. En ook het lied:
Er is geen afstand: U strekt Zich uit naar mij.
Wat ik ook doe of voel. Er is geen afstand tussen U en mij.

Ankie en Roel Folkersma

Door de jaren heen , hebben we in geloof mogen leven met God en gaf hij ons geestelijke groei. Altijd was God aanwezig in ons leven, door gelovige ouders, mochten wij ermee opgroeien. Wel moesten we natuurlijk heel persoonlijk de keuze maken voor God en Jezus in ons leven. Dat is hét beste dat een mens kan overkomen.
We mochten onszelf dienstbaar opstellen in de twee gemeentes hiervoor. Roel in het geven van Bijbelstudies en prediking, en als oudste(nechtpaar) zorgzaam zijn voor een gemeente . Ankie mocht met anderen jaren zorg dragen voor de voedselbank in Hoogezand en mensen opzoeken in hun soms miserabele omstandigheden en daarin vooral vrouwenwerk doen.
Wat ook in het bijzonder ons hart heeft is de hulp die we via de Kringloop de Graanschuur in Hoogezand kunnen geven voor het goede doel in Midden- Roemenië , hulp aan de vaak kansarme bevolking, veelal zigeuners. Wij mogen daar leiding aan geven en zelf daarin voorop gaan.
We zijn blij dat we met de Stadskerk weer een goed geestelijk onderdak hebben, omdat voor ons de Kerk dé plek van hoop is voor ieder mens. Een kerk met veel potentie, actief, gezond leiderschap en gezegende diensten. Waar de aanbidding en dienst aan God vanzelfsprekend centraal staat. Daar bouwen we graag aan mee en genieten we van.

Sharlien

Hallo Allen, mijn naam is Sharlien (41 jr. Samen met mijn 2 kinderen Kayla (16 jr) en Jayden (16 jr) wil ik graag lid worden van deze gemeente. Nu, 4,5 jaar geleden, heb ik mij laten dopen. Maar ergens door de jaren heen kreeg ik vele vragen en kwam er geen verdere diepgang in mijn relatie met de Heer. Totdat ik bekend werd gemaakt met De Stadskerk. Heel kort: waarom de Stadskerk? Voor mij is het zoals het lied ‘Here again’ zegt; Not for a minute was I forsaken, the Lord is in this place…. Of het gebouw nu gevuld is met de gemeente of maar een kwart of online te beleven is. Het maakt niet uit, de Geest van de Heer is daar. Wat een bijzondere waarneming is, telkens weer. Ook het onderwijs doet goed en brengt vrede en vreugde. Zo heb ik ook het perspectief mogen zien dat het voor mij nu een juiste plek is om verder te ontwikkelen in het geloof. En daarnaast actiever kunnen zijn binnen de kerk om daarvanuit ook mee te kunnen bouwen aan Gods koninkrijk. Voor mijn kinderen heb ik het diepe verlangen dat zij hier bekleed zullen worden met de liefde van de Heer en zo ook mogen gaan ontdekken hoe goed de Vader is. Nu ben ik niet van de lange verhalen, maar zie er wel naar uit om alle broers en zussen te mogen ontmoeten, kennis te mogen maken en elkaar op die manier ‘beetje bij beetje’ te leren kennen. Tot gauw en Gods zegen!

Edwin & Florieke Sieberichs

Dag, wij zijn Edwin, Florieke en Joachim Sieberichs. We zijn een samengesteld gezin samen met Julian en Florine. Zij zijn op dit moment bij hun moeder.
We wonen in Assen en zijn daar ‘n tijdje naar een gemeente gegaan maar m.n. ik (Florieke) miste de VBG waar ik jaren lid van was geweest en zoveel had mogen leren en zien van God en ook volop had gediend (in m.n. de aanbidding). En nadat ik een aantal keren weer de diensten in de VBG had bezocht, ging Edwin gelukkig ook met me mee en groeide heel langzaam het verlangen bij ons beide om lid te worden van deze gemeente. En nu mogen we hier gelukkig staan! Daar zijn we dankbaar voor! We zien ernaar uit onze plek te vinden in de gemeente, jullie te mogen ontmoeten en van betekenis te mogen zijn voor deze gemeente en Gods koninkrijk. Tot ziens en een lieve groet van ons!

Arjen Sijtsma

Ik ben Arjen Sijtsma, 49 jaar, en woon in Leek. Ik ben opgegroeid in een Geref. Vrijgemaakt gezin van 11 personen waarin genade geen grond had. Mij werd verteld dat mijn zonden niet werden vergeven. Door mijn moeilijke en onveilige jeugd had ik weinig vertrouwen in mensen maar ook in God.
Ongeveer 15 jaar geleden, op een conferentie in Zelhem, heeft God mij aangeraakt en liet Hij mij zien dat Hij anders is dan hoe ik opgegroeid ben.
In 2013 heeft mijn ex-vrouw mij verlaten en daarna ben ik naar de Bethel gegaan in Drachten. Daar heb ik mij in 2015 laten dopen en toegetreden.
Ik merk dat ik mensen om mij heen nodig heb waar je mee kunt praten en delen over geloof, vreugde, verdriet, bemoediging en nog veel meer. Dan merk ik ook dat mijn relatie met God dichterbij is en deze betrokkenheid doet mij goed.
Jezus is het middelpunt in mijn leven en in Zijn koninkrijk wil ik leven omdat ik Zijn geliefde kind ben. In de kring en de community voel ik mij gezien en gehoord.
Ik denk dat de Stadskerk daar positief aan bijdraagt en dat ik mag gaan kijken waarin ik mag dienen.
(Arjen treedt 4 juli in zijn community toe)

Gerrit en Elisabeth Sikkema

Hallo Wij zijn Gerrit en Elisabeth Sikkema. We willen graag lid worden van deze gemeente omdat wij ons hier erg welkom voelen. We zien er naar uit wat Gods plan is voor ons leven. We bidden dat onze kinderen mogen opgroeien hier in de gemeente, dat zij een fundament leggen van geloof in hun kleine hartjes.

Douwe & Maike

Hallo, ik ben Douwe en ben opgegroeid in een christelijk gezin en ik heb altijd een sterk besef gehad dat God bestaat en dat je Hem kan kennen. Vanaf mijn tienerjaren had ik veel andere dingen aan mijn hoofd en heb ik het geloven een tijd gelaten voor wat het is. Toen ik 20 was en weer eens met mijn ouders mee ging naar de kerk werd er gesproken over het vergeven van zonden en het weer terug komen bij God. Dit raakte me en er was niks liever dat ik wou dan dit. Ik heb toen mijn leven opnieuw aan God gegeven en ben Hem gaan volgen. Een jaar later heb ik me aangesloten bij de kerk Christelijk Centrum Groningen en bij de christelijke studentenvereniging Ichthus. Hier heb ik mijn vrouw ontmoet en zij is nog steeds het beste wat me overkomen kon. We zijn na het studeren gesetteld en geworteld in Groningen en hebben nu 3 leuke kinderen. Ik zie er naar uit om me bij de Stadskerk aan te sluiten en daar het geloof in Jezus samen te gaan beleven.

Dag, ik ben Maike. Mijn leven met Jezus begon al vroeg. Toen ik bijna 6 jaar was, en net een spannende tijd achter de rug had, merkte ik tijdens een autorit iets bijzonders. Het maakte me vrolijk, en het was net alsof ik hoorde: ‘Maar Ik zal altijd voor jou zorgen, bij Mij ben je altijd veilig, Ik ben altijd bij je’. Ik wist dat dit God was, en ik besloot dat Jezus de belangrijkste is in dit leven om naar toe te gaan. Sindsdien was Hij mijn ‘maatje’ waar ik altijd mee kon praten, en al mijn gedachten en vragen aan kon stellen. Als ik nu terugkijk op mijn leven tot nu toe, weet ik me heel vaak geliefd en gedragen door God, in allerlei moeilijke en ook mooie momenten. Hij was degene die zich alleen (verlaten) voelde toen Hij zijn leven gaf, om ervoor te zorgen dat ik (en wij allemaal) voor altijd dicht bij Hem kunnen zijn. Als ik dit weer besef, voel ik veel rust en dankbaarheid. Ik snap lang niet altijd dingen in het geloof, maar dat hoeft ook niet. Voor mij is het genoeg om te weten dat God zelf zich om mij bekommert en daar alles voor over had. Ik wil mijn leven heel dicht bij Hem en voor Hem leven, waarbij het mooiste zelfs nog gaat komen.

Noah Witte

Dag, ik ben Noah en ben 20 jaar. Ik loop nu sinds 1,5 jaar mee in de Stadskerk en ik heb volledig mijn plek gevonden. Ik ben tijdens de mei-week in 2019 tot geloof gekomen, toen woonde ik nog in Emmen, waar ik me in de VBE (dochtergemeente v/d VBG) heb laten dopen. Later kreeg ik van God op mijn hart om alles in Emmen achter mij te laten en een nieuwe start te maken in Groningen. Toen vond ik dat enorm spannend, maar als God je vraagt om iets op te geven voor hem dan krijg je het tienvoudige terug en zo heb ik dat ook ervaren. Ik voel mij super thuis in de Stadskerk, ik heb hier veel vrienden gemaakt en zelfs een leuke vriendin gevonden. Ik ben daarom ook super enthousiast om na een jaar gast-lid te zijn geweest, nu echt lid te worden.