Dopelingen

Lucas van Helden

Ik ben 15 jaar en ik wil graag gedoopt worden.

Het dopen daar ben ik al heel lang mee bezig. Toen ik 8 was besloot ik om een aantal knuffels te dopen, gewoon in de wasbak van de douche. Mama vroeg toen naar waarom niet alle knuffels?
Mijn antwoord was; ook bij mijn knuffels kiest niet iedereen voor Jezus net als bij de mensen…

Als het zomer is en het zwembad staat in de tuin dan spelen we dopelingetje samen met m’n broertje, nichtje en vriendjes uit de buurt. Om beurten worden we dan gedoopt door elkaar.

Vandaag sta ik hier om ECHT gedoopt te worden. Jezus is mijn herder. Ondanks dat er moeilijkheden zijn en zijn geweest weet ik Jezus is dichtbij en omarmt mij. Ik hoor bij Jezus en wil dat bekrachtigen door de doop.

Arjan Roskam

Ik ben Arjan, ik ben 17 jaar en woon en studeer in Groningen. Voordat ik regelmatig naar De Stadskerk ging, ging ik als kind naar de GKV. Daar ben ik ook als baby gedoopt. Een paar jaar geleden kwam ik hier voor het eerst met mijn ouders, en ervoer ik voor het eerst echt God in mijn leven. Ik zag om me heen hoe mensen door de doop hun leven helemaal aan Jezus gaven en hun oude leven achter zich lieten, waaronder mijn ouders en broertje in hun eigen gemeente. Ik dacht ‘wauw, wat gaaf!’ en was erg blij voor iedereen die deze keuze gemaakt had. Van binnen wilde ik dit ook, maar te veel dingen hielden mij tegen, zoals de gedachte dat ik nog niet een goed genoeg christen was of dat ik nog te veel zondigde. Toen de corona lockdowns kwamen, wist ik heel goed hoe ik moest uitstellen. ‘Ach, het kan later ook wel, nu is er corona’, dacht ik. Mijn geloof kwam op een lager pitje te staan. Maar door getuigenissen van anderen en hele liefdevolle mensen om hij heen die de keuze om zich te laten dopen en Jezus te volgen al gemaakt hadden, ging ik zelf steeds meer nadenken over de doop en de betekenis hiervan. Doordat ik op kamers ging wonen, ontdekte ik dat geloven niet alleen bestaat uit bidden voor het eten en op zondag naar de kerk, maar dat God een persoonlijke God is, en Hij altijd bij je is. Ik groeide in mijn persoonlijke relatie met Jezus, en leerde op Hem te vertrouwen. Toen tijdens de afgelopen Kingdom Culture-doopdienst een van de dopelingen een oproep deed in de trend van ‘Ik wil je zeggen dat je niet hoeft te wachten. Als je je wil laten dopen, moet je dat gewoon doen’, wist ik dat het God was die tegen mij sprak, en dat dit mijn teken was om me ook te laten dopen. Ik leerde dat iedereen die met zijn hele hart gelooft dat Jezus de Zoon van God is, goed genoeg is om zich te laten dopen. Ik dus ook! Sinds die dienst heb ik erg sterk het verlangen gekregen om me te laten dopen, en deze keuze ook uitgesproken. Ik kan niet wachten om straks mijn oude leven achter me te laten en op te staan in een nieuw leven met Jezus!

Lieke Thijssen

Met het gezin naar de kerk gaan was in het verleden altijd vanzelfsprekend. Vanaf de middelbare school volgde ik ook catechese. Na mijn uithuisplaatsing ging ik minder naar de kerk. Na een tijdje werd ik ook te oud voor de jeugdgroep en ging ik helemaal niet meer. Ik ging aan de drugs en begon de verkeerde kant op te gaan. Totdat ik afgelopen lente werd teruggevraagd bij de jeugdgroep en geprikkeld werd door het geloof.

Sinds afgelopen september mag ik deel uitmaken van het face-off team hier en ga ik naar de diensten hier. En ik merk dat ik elke week opnieuw mag groeien in het geloof. Ik mocht ook mee met het reflect weekend in de organisatie. Tijdens een dienst in dat weekend werd ik zo geraakt. Er werden zoveel tieners geraakt, en verder was er alleen maar liefde. Ik dacht; dit moet Gods liefde zijn. Ergens vond ik dit lastig. Ik liep naar buiten om het allemaal te beseffen. Ik was er namelijk van overtuigd dat ik het niet waard was. Er kwam iemand bij me, en we gingen bidden. En toen besefte ik het me: “ik ben het waard, en ik mag er zijn.”

Regelmatig overvalt mij het gevoel van het missen van mijn broertjes. Laatst was er een moment midden in de nacht, dat dit weer gebeurde en ik dacht, laat ik dit bij God brengen. Ik begon te bidden en vroeg God om rust, en of hij bij mijn broertjes kon zijn. Dat ze niet hetzelfde zouden meemaken in hun jeugd als ik. Direct werd de paniek vervangen door rust, en ik wist dat het goed was. Omdat mijn broertjes op nummer 1 staan, en ik met mijn zorgen over hen bij God mocht komen.

Toen ik mijn broertjes weer zag vertelde ik aan de jongste dat ik me ga laten dopen. Hij vroeg wat het in hield, en ik zei dat je ‘ja’ zegt tegen God. Waarop zijn reactie was; ‘’Waar zeg je nou ja tegen, tegen verkering? Tegen een zak snoep of een zak geld? Zeg je zomaar; ja God! ik vind het goed!?’’ Ik dacht erover na en kwam uit bij een vraag die we een keer met de middag-kids van face-off besproken hadden. De vraag was; wat doe jij met de uitnodiging van Gods feest?

Bij deze accepteer ik de uitnodiging en zeg ik ja tegen Gods feest!

toetreders

Hinke van der Kamp

Jezus is mijn redder, een onwijs sterke man die zijn bloed voor mij liet vloeien. Jezus is mijn bron van innerlijke rust, vertrouwde en enige die mij niet verlaten kan.

Als kleine Hinke was ik niet altijd bewust bezig met ‘het’ geloof. Ik ben van huis uit hervormd opgevoed, we (mijn zussen en ik) werden nooit verplicht om naar de kerk te gaan door mijn ouders. Vaak gingen we toch wel mee. Toen ik ging puberen kreeg ik veel keuzes die ik moest maken. Welke school ga ik, welke vrienden wil ik, wel/geen sociaal leven, wel of geen drugs moet ik mijn lichaam bewaren? Ik was er vaak voor anderen maar vergat mijzelf. Ook al deed ik dingen die niet mochten, er was altijd een stem in mijn hoofd die zei: “Hinke, niet meer, stop maar dit is je grens”.

Jezus heeft mij beschermd, hij was de enige die mij niet verliet, die niet uit het leven stapte. Hij was daar, altijd! Hij heeft laten zien dat Hij van me houdt, ik ben gemaakt naar zijn evenbeeld. Voel ik dat altijd? Nee absoluut niet, maar ik kies ervoor om bij Hem te willen zijn. Hem te betrekken in mijn dagelijkse leven, de stappen in mijn leven te maken.

Ik verlang naar intimiteit met God, samen met de Heilige Geest wandelen, hand in hand.

Waarom ik lid wil worden van de Stadskerk? Op 11-11-2021 ben ik getrouwd met de liefste man die ik ken! Woehoee! Mathijs is al een poosje lid bij De Stadskerk, we willen samen opzoek naar het pad die we mogen bewandelen in geloof. Gaan staan tussen de mensen om samen op te trekken en lief te hebben.

Let’s go for it!

Lieve groet,
Hinke van der Kamp

Grace Sousa

Mijn naam is Grace, ik ben 48 jaar. Ik ben in Rio de Janeiro geboren, en ben sinds 1997 in Nederland. Ik ben getrouwd met Hugo Alves Velame die ook uit Brazilië komt en samen hebben we 5 kinderen: Celina is 21 jaar en getrouwd met Ruendel Martina, Giulia is 18 jaar en Iker is 9 jaar. Onze andere 2 kinderen zijn in de hemel. Hugo werkt als voetbaltrainer en ik als verkoopmedewerker bij de Albert Heijn in Winsum. Wij wonen in de wijk Reitdiep, Groningen.

Vandaag ga ik toetreden in De Stadskerk.

Ik ben Katholiek opgevoed en in 2002 begon ik Jezus te volgen in een evangelische gemeente. Daar ben ik ook gedoopt. Omdat deze evangelische kerk niet meer in Groningen aanwezig is, begon ik de Stadskerk te bezoeken. Hier voel ik mij thuis.

Jezus is voor mij Het Leven Zelf. De enige Persoon die leven kan geven op de manier waarvoor het bestaat en bedoeld is.

Jezus heeft mijn leven veranderd want met hem heb ik geleerd hoe ik de ware liefde kan naleven: “Heb uw naaste net zo lief als uzelf.” Mat 22:39.

Jezus is mijn Perfecte voorbeeld.

Mijn wens en verlangen in mijn relatie met Jezus is dat mijn liefde zo groot mag worden als die van Hem en dat wij samen naar de hemel mogen wijzen voor ieder persoon die op mijn pad terecht komt. Amen.

Daan Vellekoop

Mijn naam is Daan, ik ben 20 jaar oud en ik studeer Vastgoed & Makelaardij aan de Hanzehogeschool. Van oorsprong kom ik uit Veenendaal, waar ik christelijk ben opgevoed. Na ontmoetingen met God en gesprekken met leeftijdsgenoten op een camping in Frankrijk ben ik op 13 oktober 2019 gedoopt in Mozaiëk0318 om Zijn liefde te beantwoorden. Ik wil(de) volledig achter hem aan.

Twee maanden later heb ik de liefde gevonden in Groningen. Toen heb ik ook de eerste stappen gezet in de VBG. Na de dienst sprak God tot mij: dit wordt jouw nieuwe thuis. Dat is het eerste moment geweest dat ik wist dat ik mij bij deze gemeente wilde voegen, ook al kende ik de gemeente nog niet. In de afgelopen twee jaar heb ik hier Gods liefde steeds mogen ervaren en met name in de (KC) diensten. Dit heeft een verlangen in mij aangewakkerd om mij meer in te zetten voor God en zijn gemeente. Ik ben dan ook sinds afgelopen zomer kringleider. Niets is heerlijker dan de liefde van Jezus door te mogen geven aan anderen en Zijn Woord te mogen vertellen aan de tieners.

Jezus is voor mij #1. Ik vind het heerlijk om in de aanbidding op te gaan en samen met anderen Hem eer te geven. Ik geniet ervan om samen met anderen Zijn Woord in te duiken en Zijn liefde door te geven. Daarom wil ik toetreden tot de gemeente, om die liefde te ontvangen, beantwoorden en door te kunnen geven en samen te bouwen aan Zijn koninkrijk!