Gedoopt in de Jordaan
Op vrijdag 6 maart 2020 ben ik in Israël gedoopt. Raar, maar ook heel mooi om aan terug te denken met alle ontwikkelingen rondom het Corona virus. De reis voelt alweer verder weg dan dat het misschien is. Weer thuis na de reis begon alles pas wat serieuzer te worden, met alle maatregelen. Gelukkig stond dit virus onze reis niet erg in de weg. Dat heeft de Heer toch weer mooi voor ons uitgestippeld.
In Israël dacht ik aan het toetreden op 12 april. Dan kon ik mijn getuigenis nog meer toelichten dan ik voor de doop had gedaan. Want we hadden toen door de shabbat een beetje tijdsdruk. Ook dacht ik aan het weerzien met veel mensen van de groep tijdens de kerkdiensten en zag ik ernaar uit om te kunnen napraten en om weer samen te komen. Ik had niet gedacht dat dit allemaal uitgesteld zou worden. Op het samen komen moeten we helaas nog eventjes wachten. Wat een feest zal dat zijn als we elkaar weer mogen ontmoeten! Daar kijk ik enorm naar uit!
Maar goed; terug naar mijn doop in Israël… gedoopt op de plek waar, volgens de Bijbelverhalen, Jezus ook gedoopt is door Johannes de Doper. Een VBG- reis naar Israël met de bijbel, door de bijbel en een reis achter Jezus aan, in Zijn voetsporen.
Zo stond ik daar, in de Jordaan, op de plek waar Jezus stond! In het bijzijn van een groep mooie en lieve mensen. Dit voelde heel bijzonder en het ontroert me nog steeds. Ik ben niet met het geloof opgevoed maar als kind heb ik wel het een en ander over het geloof van mijn oma meegekregen. Toen ik aan de HBO-V begon, nodigde een klasgenote, die ook een goede vriendin was en nog is, me uit om een keer mee te gaan naar de VBG. Ik ben haar nog elke dag erg dankbaar voor die uitnodiging.
In de zomer van 2017 had Mark een preek over genezing van je hart, je identiteit. Hij sprak over verschillende gedragspatronen die wezen op de behoefte aan emotionele genezing en gebrek aan zelfaanvaarding. Dit ging over mij… ik werd geraakt door deze preek en ben me vanaf toen meer gaan verdiepen en toewijden aan Jezus. Ik ben gaan onderzoeken wie ik ben en wat ik nodig had om uit de knoop te komen. Dit al dan niet met hulp om te bouwen aan meer zelfvertrouwen, aan vertrouwen in Jezus en om dingen achter me te laten. Ik ben de Alpha – cursus gaan doen en merkte dat ik nóg meer uit de preken en liedjes kon halen. Jezus ging langzamerhand meer in mijn hart wonen. Hier kwamen ook veel twijfels bij, wat ik lastig vond, maar de kerk bleef me trekken. Dit is óók voor mij bedoeld, wat een geschenk! Ik kwam erachter dat ik Jezus wilde volgen en dat is een keuze die ik met mijn hele hart gemaakt heb.
Het ‘achter Jezus aangaan’ kwam veel tot leven tijdens de reis naar Israël in maart. Zittend aan het meer van Galilea, lopend door Jeruzalem en genietend van het uitzicht bij het Karmel – gebergte. Op plekken komen uit de bijbel en zo’n groot gevoel van dankbaarheid, gevoel van liefde ervaren wat Jezus heeft gezien, geroken en geproefd…om stil van te worden. Veel puzzelstukjes vielen samen tijdens deze reis.
Vlak voor het dopen las Theo uit de bijbel over je identiteit. Een onderwerp van de preek van Mark waardoor bij mij de liefde voor Jezus is gaan groeien en ik stappen heb gezet. Het kan geen toeval zijn dat dit onderwerp, waar ik in 2017 door geraakt was, nu ook weer terug kwam. Ik voelde dit als een extra bevestiging!
Het water was vrij koud en troebel. Hierdoor was ik dus echt weg onder water toen ik gedoopt werd, een nieuw begin! Toen ik bij de doop omhoog kwam uit de Jordaan, voelde ik niet dat Theo en Arjan mij omhoog trokken. Maar het voelde alsof ik omhoog geduwd werd en aan de hand van Jezus werd meegenomen. Na de doop klonken kerkklokken, zong de groep: ‘Juicht, want Jezus is Heer’ en waren er witte duiven op een droge, dorre plek in de regen… Als ik hier aan denk en de beelden hiervan zie is dit nog steeds een kippenvel- moment, WAUW! Wat was dit bijzonder mooi en wat voel ik me enorm dankbaar dat ik hier gedoopt ben.
Ik heb Gods liefde ontvangen, beantwoord en zal Gods liefde doorgeven.
You can have it all Lord, every part of my world. Take this life and breath on this heart that is now yours.
Yvonne Bos