Hoe is het nu met… Assien Jager?
De 71-jarige Assien Jager uit Hoogezand, moeder van vier kinderen en oma van drie kleinkinderen, vond de eerste corona-periode niet zo heel erg lastig. Tijdens die eerste golf hield ze een dagboek bij. ‘Er gebeurde toen ineens heel veel ,alles veranderde. In die tijd hielp het om mijn gedachten op papier te zetten.’
De tweede lockdown daarentegen vindt ze moeilijker. De rek is eruit, ze is er wel een beetje klaar mee. Moederkloek als ze is, heeft ze de meeste moeite met het feit dat ze niet op bezoek kan bij haar twee getrouwde kinderen, vanwege de regels waaraan ze zich keurig houdt, maar die ze niet altijd begrijpt. Waarom mogen mensen met een groot gezin niet naar een vriend of vriendin en mag diezelfde vriend of vriendin wel bij het gezin op bezoek gaan? En waarom mag haar man Jan Hayo wel op bezoek bij zijn moeder die op loopafstand in een verpleeghuis woont en zij niet? Ze mist haar schoonmoeder en haar schoonmoeder mist haar.
De oudste dochter woont in Enschede. Met Pasen gaan ze daar, voor het eerst na een hele poos, weer heen. Ze verheugt zich er ontzettend op, want het zien van haar geliefden op het schermpje haalt het toch niet bij het lijfelijke contact: ‘Je wilt ze vasthouden en dat het niet mag, vind ik heel moeilijk.’
Bij haar dochter, die in Frankrijk woont, zijn ze al anderhalf jaar niet op bezoek geweest en het ziet er nog niet naar uit, dat dat binnen afzienbare tijd weer zal kunnen.
Ze merkt aan zichzelf dat het gemis veel met haar doet. De emoties zitten dicht aan de oppervlakte. ‘Mijn geloofs- en gebedsleven is wel hetzelfde gebleven. Elke morgen zoek ik de Heer met gebed en Bijbellezing en dergelijke, maar de laatste tijd moet ik ook vaak wel even huilen. Als er iets is met ze en ze hebben je nodig, dan kun je er niet even heen om wat voor ze te betekenen, er voor ze te zijn.
Wat ik de laatste tijd wel meer doe is meteen bidden, als er iets is. Niet uitstellen tot een geschikt tijdstip, maar gelijk bidden als er wat speelt, dan ben je het kwijt. Ik doe dat en voel me daarna wel heel rustig. Dat helpt mij echt.’
Zoon Jeroen en dochter Judith, die beide single zijn, wippen gelukkig regelmatig even bij hun ouders aan. Daar zijn ze dankbaar voor, net als voor het feit dat ze samen zijn, beschikken over een tuin en er op de fiets of lopend op uit kunnen.
Assien mist de kringen en de verplichtingen die het met zich meebrengt niet. De diensten in de kerk mist ze aan één kant wel, maar de livestream volgt ze trouw. Ze hoopt dat de gemeente gauw weer kan samenkomen, want ze houdt van een grote gemeente, de communities vindt ze te klein.
‘ Er komen in deze tijd veel dingen op je af. Elke dag gebeurt er wel iets. De mensen worden ook zo anders, zo onverschillig en niet vriendelijk. Dat merk je ook in de supermarkten. Wij zeggen wel eens tegen elkaar: ” We zijn niet van, maar wel in de wereld.” En hoe ga je daarmee om? Op Groot Nieuws Radio, waar we veel naar luisteren, werd ik geraakt door een regel uit een lied van Sela: U leidt ons door dit leven heen.’ En zo is het: wat er ook op ons af komt, Hij leidt ons door dit leven heen. Hij is erbij en daar houd ik me aan vast.’