Open je ogen en zie…
In een tijd als deze ervaar ik dat ik ‘gevangen’ zit, maar tegelijk besef ik dat alles in mij hetzelfde is dan ervoor. Wat is het toch wat dit me anders dan anders doet voelen? Om mij heen lees ik over tijden van bezinning…maar het is alsof er iets niet klopt. Alsof we van buitenaf gedwongen worden om ons te bezinnen. Gaat dit werken onder druk? Wat ik om me heen zie is eerder chaos, alles onder controle willen houden en in alles door willen gaan, zo mogelijk, als vóór deze periode van afstand en gesloten deuren.
Wat maakt ons zo in de war en onrustig nu onze omstandigheden veranderd zijn? Zitten we gevangen in patronen of systemen, waardoor elke verandering zoveel van ons vraagt? Of raakt het onze binnenkant op die plekken waar we niet naar willen luisteren? Wat we moeilijk vinden? Wat ons misschien roept om naar te luisteren, zodat ons hart weer meer vrijheid mag ervaren? Wat mag aan de oppervlakte komen en bevrijd worden?
Verandering van buitenaf geeft beroering van binnen… Als we ons willen bezinnen, moet het een keus zijn van ons hart. Deze situatie kan ons in die richting duwen, maar net als eerder ligt de keus bij ons… Een vrijwillige keus vanuit ons eigen hart.
Een keus om te bezinnen, om bij God te zijn, Hem te zoeken met alles wat ons beroert. Een keus om te ‘durven kijken’ met open ogen naar onszelf.
Wat belemmert je? Wat mag aan de oppervlakte komen en zichtbaar worden?
Bij Jezus is geen lockdown. In jouw huis, jouw kamer en jouw hart hoeft ook geen lockdown te zijn… En waar bij jou vele gevoelens omhoog komen of waar jij jezelf vanwege deze situatie in de ’pauzestand’ hebt gezet… kan bezinning je helpen.
Het moet niet, maar het mag… jij mag kiezen, jouw tempo.
Als je kiest om te kijken naar wat er in je gebeurt, kies dan voor Jezus. Om bij Hem jezelf te zijn… Kies maar en vertel waar jij last van hebt, wat jij niet begrijpt, waar jij mee worstelt… Hij verlangt ernaar dat je bij Hem je thee komt drinken, dat je bij Hem zo jezelf bent en dat ook durft te laten zien… en dat mag ook zonder woorden… We voelen ons extra kwetsbaar en klein, maar in die kwetsbaarheid en kleinheid zijn we zo geliefd door Hem en schijnt het licht van Zijn gelaat op ons. We zijn in Zijn handen. Geborgen… met al ons kwetsbaar zijn.
Kunnen we zo vanuit Zijn ogen van liefde naar onszelf kijken en onszelf in Zijn handen leggen? Waar we ons veilig mogen weten en ervaren hoe Hij ons omringt en beschut met Zijn liefde en zorg? Voel maar hoe breekbaar je bent en mag zijn. Voel maar hoe Hij je in Zijn handen houdt. Ervaar zijn geborgenheid… Hij is er. Hij blijft er. Bij jou en bij mij. De Here zegene jou en Hij beschermt jou. De Heer laat het licht van zijn gelaat over jou schijnen…!
Margreeth Mooibroek