Paas-doopdienst 4 april 2021

5 Dopelingen

Johan Timmer

Ik ben Johan Timmer, 46 jaar en 13 Jaar getrouwd met Ellen. Samen hebben we 2 prachtige dochters gekregen, Elise en Hanna. Ik ben christelijk opgevoed, als baby gedoopt en op mijn 18e belijdenis gedaan in de PKN. Vanaf die tijd heb ik me regelmatig ingezet voor de praktische en muzikale zaken rondom en in de gemeente. Na ongeveer 10 jaar zijn we in een huwelijkscrisis terecht gekomen. In diezelfde tijd werden we uitgenodigd voor een nieuwe kring. Persoonlijk was ik niet zo van de kringen, maar tot mijn eigen verbazing ging ik toch direct op de uitnodiging in. Ik zag in dat je ook op hele een andere manier kring kon zijn dan ik gewend was, meer betrokken, met Jezus zou ik nu zeggen. Op dat moment zat ons huwelijk op het dieptepunt, als ik het alleen had moeten doen waren we nu waarschijnlijk gescheiden. Maar ik was niet alleen, er stond een hele kring om ons heen en Jezus was erbij en er werd veel voor ons gebeden. Uiteindelijk heb ik de keuze gemaakt om voor ons huwelijk te gaan.

Kort daarna ging ik mee op een karakterweekend met de 4e Musketier. De mannen die in eerste instantie met me mee zouden haakten af en alle andere pogingen om een maatje te vinden mislukten. Ik moest dus alleen, dat was echt way out of mijn comfortzone. Tijdens het weekend was er een moment om je last bij het kruis te brengen. Ik heb daar alles wat ik nog bij me droeg van onze huwelijkscrisis aan Jezus gegeven. Toen ik thuiskwam heb ik mijn vrouw letterlijk op een voetstuk gezet. Vanaf dat moment ging het anders bij ons thuis, ik reageerde milder en had nauwelijks meer last van wrok. Steeds meer begon ik Gods hand te zien in ons leven, de kinderen fleurden helemaal op, zelfs collega’s op mijn werk vonden dat ik veranderd was. En dat in 1 weekend. Na die tijd heb ik er vaak aan gedacht om me eens als volwassene te laten dopen.

Begin dit jaar hadden we een kringavond over Romeinen 6. Kom je bij het kruis of ga je door het kruis’. Daar heb ik ter plekke de keuze gemaakt, want wie bij Jezus wil horen, zal zich laten dopen. En dat is wat ik wil, en zo mijn oude leven definitief achter me laten en met Jezus de toekomst in.

Barbara Stam

Goede morgen allemaal, mijn naam is Barbara Stam. Mijn weg met God begint met mijn 2 oma’s die christen waren. Met 1 oma ben ik enkele malen als kind naar de kerk gegaan.

In mijn volwassen leven werd ik zwanger van mijn zoon en tijdens deze zwangerschap werd ik 2 keer wakker met een Bijbelse naam. Ik maakte beide keren mijn toenmalige partner wakker en deelde dit. We vinden het bijzonder en besluiten onze zoon Bijbelse namen te geven.

Tot november 2019 heb ik mijn leven geleefd, zoals dat bij me kwam. Een zoon die me zeer dierbaar is, werk wat ik graag doe, fijne vrienden en vriendinnen, een huis en omgeving waar ik me prettig voel en toch bleef ik altijd een zoeker. Dan rij ik in november 2019 naar mijn werk, de radio staat zoals altijd op “Sky Radio”. Ik word geraakt door een lied van Lauren Daigle: “You say”. In mijn oren een prachtig gebed. De wereld die veelal zo veel van me vraagt, ik die mezelf vaak overvraag, dit lied komt binnen. Ik koop de CD van haar, mijn nieuwsgierigheid is gewekt. Rond deze tijd maak ik mijn afspraak met God : “Wat er ook gebeurt, ik blijf Uw hand vasthouden”.

Op mijn werk kom ik een gast uit De Stadskerk en vertelt dat er op Kerstavond een dienst is. Even voor Kerst ga ik winkelen met een vriendin en in de stad komen we iemand tegen van De Stadskerk die me uitnodigt voor de Kerstdienst. Voor mij was toen duidelijk dat De Stadskerk wellicht voor mij bestemd was. Ik ga de Bijbel lezen, dagelijks. Corona zorgde voor een Lock Down, heel de samenleving ligt plat. Hillechien wijst me erop dat De Stadskerk een “live stream” uitzendt. Ik kijk trouw en word ook hier geraakt. Ik ga voor het eerst bidden en terwijl ik dat doe, voel ik twee handen op mijn rug geplaatst en er wordt gezegd: “Vrede is met je”.

In de zomer van 2020 moet een zeer goede vriend een hartoperatie ondergaan. De operatie zal 4 a 5 uur duren. Ik houd vrienden en familie op de hoogte. De operatie duurt en duurt, na 12 uur is hij enigszins stabiel. Ik ben zo moe van de stress, kniel voor mijn bed om God te danken en terwijl ik op mijn knieën zit wordt er een deken over mijn schouders gelegd. Deze vriend mag leven.
Alles ligt in Gods handen. Ik heb Hem lief en stel mijn vertrouwen op Hem en op Zijn keuzes. Alle eer aan U Vader!

Daniël Spruijt

Het begon allemaal op 1 januari 2020. Ik was ‘s avonds in de kerk en er mochten mensen naar voren komen om te bidden. Als laatste was er een man aan de beurt en die vertelde dit verhaal: “Ik zag een beeld van het programma ‘Hall in the wall’ Daarin moeten mensen door een muur springen in een bepaalde vorm, als dat niet lukt val je in het water. Ik dacht hierbij dat er iemand in de zaal is die al meerdere tegenslagen heeft gehad, maar zich in 2020 gaat laten dopen.”  Toen begon ik al een beetje na te denken van: ‘Dat zou best wel over mij kunnen gaan’. Toch liet ik het eerst maar even rusten, want ik dacht er niet echt meer aan. Toen was het 2 februari 2020, een maand later. In de tweede dienst hield Mark Stoorvogel een preek over een soldaat, boer en sporter. Daarna deed Mark een oproep om als je tussen de 12 en 30 jaar was en je tegen Jezus wou zeggen dat Hij je mocht gebruiken als soldaat, boer en sporter, dat je dan mocht gaan staan. Ik ging toen staan en voelde echt wat veranderen in mijn hart. Tijdens het lied daarna (King of kings) moest ik tijdens het refrein huilen omdat ik het een mooi lied vond en omdat ik me zo vol voelde in mijn hart. Nog weer later, tijdens een Squaredienst voelde ik tijdens het lied ‘Christus is genoeg’ een soort rust in mijn hart, een rust die ik niet eerder gevoeld had. Op 25 oktober 2020 sprak Gerald Troost, hij had een lied gemaakt voor die preek en toen hij dat lied aan het zingen was voelde ik de liefde en goedheid van onze God!
Toen op 2 februari 2020 heb ik mijn hart al aan Jezus gegeven, maar door alle coronamaatregelen kan ik nu pas gedoopt worden.